Fijn boek, ongeloofwaardig einde

Na het overlijden van haar man Henri ziet Agaath zich geconfronteerd met een groot, leeg huis en de herinneringen aan een leven waarin zij voornamelijk haar man volgde. Na 2 maanden in een alcoholroes te hebben doorgebracht, besluit Agaath het huis leeg te gaan ruimen voor haar op handen zijnde verhuizing naar een senioren appartement. Ze hangt een advertentie op in de supermarkt. Karim is 18 en heeft een tussenjaar. Hij reageert op de advertentie en wordt aangenomen.

Vanaf dat moment brengt Karim niet alleen orde en rust in het overvolle huis, maar ook in het hoofd van Agaath. Door 'vrij te breken' uit alle regeltjes waaraan ze tijdens haar huwelijk met Henri moest voldoen, is er meer ruimte voor haarzelf en daardoor ook juist voor haar rouw om hem. En dan zijn daar ineens de liefdesbrieven. Van wie zijn de brieven? Weet Karim Agaath’s vroegere liefde te vinden? Welke invloed heeft Agaath op Karim?

‘Memory Lane is een mooie straat, maar je moet er niet gaan wonen.’

Het boek speelt zich af in chronologische volgorde. Hierdoor zijn alle gebeurtenissen goed te volgen. Het is geen ingewikkeld boek om te lezen. Er worden geen moeilijkere woorden gebruikt en de hoofdstukken zijn kort.

De personages zijn mooi neergezet en uitgewerkt. Eigenlijk draait het hele boek om 2 hoofdpersonages; Karim en Agaath. Deze 2 personages hebben een mooie diepte, waardoor je ze voor je ziet en je echt in hen kunt inleven. Agaath is regelmatig nogal bot. Ik vond het mooi dat dat niet opeens verdween zoals bij dit type boeken soms het geval is. De overige personages waren vrij standaard; de snobbige ambassadeursvrouwen, de bekakte en bemoeizuchtige buren, de bezorgde en streberige ouders.
De dialogen lopen vlot.

Ik heb genoten van het boek. Het laat je mee leven met de personages en heeft me ook hardop laten lachen door de grappige woordspelingen en vrolijke personages. Ik keek ernaar uit om dit boek te lezen en het maakte alle verwachtingen meer dan waar. De gebeurtenissen in het boek zijn geloofwaardig. Dit allemaal tot de laatste ca. 20 pagina's. Daar raakt het boek me volledig kwijt. De gebeurtenissen worden ongeloofwaardig en het einde voelt onaf en afgeraffeld. Heel jammer.

Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 4

Ik geef ‘Zeg maar Agaath’ van Jeroen Kleijne en Margot Ros 3 sterren.