Heerlijk verhaal boordevol avontuur

In dit verhaal volgen we Joost van Diepen, een twaalfjarige jongen die met zijn ouders en zusje in een gezellig dorpje woont. Echter begint het dorp minder gezellig te worden de laatste jaren, veel leuke gelegenheden sluiten hun deuren en zo is er steeds minder te doen. Zo staat het archeologisch museum van zijn vader ook op de lijst, er komen bijna geen bezoekers meer en om het museum op te knappen is er geld nodig, veel geld dat er niet is. Zijn vader doet zijn uiterste best om het museum te kunnen redden, maar lijkt het ook al wel wat te hebben opgegeven, er is hem dan ook al een baan aangeboden in Friesland. Echter als dit gebeurd, zouden ze moeten gaan verhuizen en dat is iets wat Joost absoluut niet wil. Joost besluit zijn vader en het museum te gaan helpen, maar of hij dit nou ook echt op de juiste manier aanpakt?

“Joost gromde. ‘Misschien heb je gelijk.’ Hij stak de spade hard in de grond. Op dat moment hoorde hij een opmerkelijk geluid. Klak!” -blz.26-

Joost en zijn klasgenootje/ vriendinnetje Karlijn stuiten op een zeer geheimzinnige grafheuvel in het bos, deze grafheuvel blijkt een ondergronds gangenstelsel te bevatten. In al hun enthousiasme graven en zoeken ze verder, ondanks de duidelijke waarschuwingen van Joost zijn vader dat er niet zonder toestemming gegraven mag worden in grafheuvels en dat hij daarmee beter kan wachten tot ze dat hebben.

“En wat als wij die vergunning niet krijgen?’
‘Joost, ik ben directeur van een oudheidkundig museum en archeoloog. Als ze mij nog geen toestemming geven, dan krijgt de koning niet eens toestemming om te poepen!” – blz.30- 

In de ondergrondse gangen stuiten ze op een eeuwenoud mysterie en tekenen dat zich daar een schat zou bevinden. En die schat zou volgens Joost het museum van zijn vader van de ondergang kunnen redden, dus zet hij alles op alles om het te kunnen vinden. Maar natuurlijk zijn er meerdere kapers op de kust en zo moeten Joost en Karlijn tijdens hun zoektocht gaan samenwerken met de twee dwazen van de klas, de twee grootste pestkoppen, Jeffrey en Gert. Gaat het hen lukken om hun meningsverschillen en getreiter aan de kant te zetten en echt samen te gaan werken om zo de schat te kunnen vinden?

“Mus uni non fidit antro – Een muis vertrouwt niet op één holletje.” – blz.141-

De Torenclub en het geheim van de grafheuvel is een hartstikke leuk kinderverhaal boordevol avontuur, vriendschap, familie, spanning, humor en nog veel meer. Ik heb dit boek dan ook met veel plezier gelezen. Marianne haar schrijfstijl is lekker vlot en spontaan en zal veel kinderen dan ook zeker met heel veel plezier dit boek laten lezen. Dat het boek in hardcover is uitgegeven is natuurlijk ook nog eens hartstikke leuk en slim gedaan, minder snel beschadigingen en het houdt voor een kind ook een stuk prettiger vast vaak. De onderwerpen zijn serieus, maar niet zo dat het té wordt voor een kind, het is goed te volgen en ook over de waarde van samenwerken en vriendschap sluiten wordt er in dit boek als een mooie rode draad in verweven. Het is dat mijn nichtje en neefje nog te jong zijn voor dit boek, maar zodra ze hier oud genoeg voor zijn, weet ik zeker dat ze het met veel plezier zullen gaan lezen 

https://thebookdragonsnook.com/