Heerlijke feelgood

In dit eerste deel van deze Britse feelgood serie maken we kennis met de Londense Rosa Larkin. Een spontane jonge vrouw die het echter niet makkelijk heeft gehad in haar leven. Ze woont bij haar beste vriend, Josh, in huis en verslijt het ene baantje na de andere. Ze is flink op weg om alcoholiste te worden en weet eigenlijk gewoon niet goed wat ze nou met het leven en al helemaal niet met haar leven aanmoet. Ze drinkt meer en vaker dan gezond voor haar is en buiten Josh en haar geliefde teckel Hot heeft ze verder niemand. Ze is getekend door haar verleden en wat de liefde van ouders, of überhaupt een familie is, is haar vreemd. Niet zo gek dus eigenlijk als je alles bij elkaar optelt dat haar leven nog net geen complete puinzooi is. Maar dan wordt ze bij een notaris geroepen en daar wordt haar verteld dat de ‘Corner Shop’ in Cockleberry Bay aan haar is nagelaten. Hoe, wie, wat en waarom blijft de vraag, Rosa snapt er werkelijk niets van, hoe kan iemand haar nou iets nalaten terwijl ze niet eens familie meer heeft naar haar weten? En waarom zou een wildvreemde dat dan doen? Ze vindt het allemaal maar raar en wil dan ook niets liever dan weg bij de notaris, ze neemt het koffertje met zich mee en haast zich naar haar werk. Daar wacht haar echter een nare verassing, ze is voor de zoveelste keer te laat en haar baas vindt zelfs deze reden geen goede uitzondering. ze wordt dan ook op staande voet ontslagen. Thuis aangekomen maken Rosa en Josh haar erfenis koffertje open, toch wel nieuwsgierig geworden naar hoe dit nou precies zit. Maar zelfs na dat blijft het antwoord op haar vragen uit.

“Als liefde je wenkt, volg haar dan, ook al zijn haar wegen moeilijk en steil. En als haar vleugels je inpakken, geef dan toe, ook al kan het zwaard dat tussen haar veren verborgen zit, je kwetsen.” -blz,182-

Toch besluit ze haar erfenis aan te nemen en verhuist al snel naar het idyllische plaatsje Cockleberry Bay om daar haar winkeltje te gaan beginnen. Het liefste houdt ze dit nog verborgen voor de inwoners van het dorp, al zal dit niet lang uitblijven, want de grootste roddeltante van het dorp heeft haar klauwen alweer uitgeslagen om erachter te komen waarvoor Rosa zich in hun dorpje bevindt. Rosa besluit alsnog om het een kans te geven en zich niet op haar kop te laten zitten. En ondanks dat niet iedereen zo blij lijkt te zijn met haar komst, zijn er toch ook aardig wat die volledig aan haar kant staan en juist blij zijn met een nieuw gezicht. Rosa zet alles op alles om van haar nieuwe winkeltje een succes te maken, gelukkig krijgt ze hierbij de hulp van een aantal dorpsbewoners. Maar of iedereen het nou zo goed bedoelt is nog maar de vraag. Al vrij snel lijkt Rosa zich steeds meer thuis te voelen in het dorpje aan zee. Gaat het haar lukken om dan toch het verleden achter zich te laten en samen met Hot er een mooie toekomst van te maken?

“Als ze terugblikte op haar leven, moest ze toegeven dat ze nooit echt gelukkig was geweest. Ze wist bovendien niet eens wat haar precies gelukkig zou maken. Geld had voor haar weinig waarde en mannen gebruikte ze alleen om zich af en toe veilig te voelen, of natuurlijk voor de seks. Tot haar eigen verbazing merkte Rosa echter dat ze zich op dit moment best goed voelde. Ze vond het heerlijk om over het strand te wandelen en zich aan de natuur over te geven, voelde zich volkomen op haar plek in haar appartement en kon niet wachten om haar winkel te openen.” -blz.151-
Toen had ik mijn eerste trip op Cockleberry Bay achter de rug en ik kan je zeggen dat ik van elk moment genoten heb. Het verhaal leest als een trein en de personages zijn zo ontzettend goed neergezet dat ik al snel een band met sommige van ze kreeg. Rosa werd al snel een vriendin en Josh, dat is gewoon zo’n schat van een gozer. Rosa haar gevecht met het leven is goed omschreven, je voelt haar pijn en angst, maar lacht net zo hard met haar mee als ze weer eens haar heerlijk sarcastische zinnen niet voor zich kan houden, of intens plezier heeft. Je ziet haar hoe verder het verhaal vordert groeien en een steeds betere vorm van zichzelf worden. Ze krijgt vriendschappen, maar wordt ook verraden, zoals een ieder dat wel in zijn of haar leven te verduren krijgt. Maar ondanks alles zet ze zo hard door. De naam van haar teckel vind ik echt hilarisch en wist bij mij een giga lach te veroorzaken. Maar ook de lokale bewoners van het dorp zijn over het algemeen superleuk en lief. Op een aantal na dan, maar ja…kennen we niet allemaal wel van zulke lui? Cockleberry Bay is mij absoluut goed bevallen en heeft voor een flinke glimlach op mijn gezicht gezorgd op een moment dat ik dat zo goed kan gebruiken. Ik zal dan ook zeker spoedig terugkeren naar dit geweldige plaatsje. Ik raad deze feelgood met een duister randje zo hier en daar, dan ook echt aan, want dit verhaal, deze personages en dat prachtige dorpje, dat wil je gewoon ook in je hart sluiten. Want dat is wat het bij mij heeft gedaan in ieder geval

Lees meer van mijn recensies op www.thebookdragonsnook.com