Kan zich meten met King's beste werken!

"Een prima opening wat mij betreft voor een serie en ik ben zeer benieuwd hoe het verder gaat. Ik begrijp dat het na dit eerste boek alleen maar beter gaat worden. We zullen zien."
Met deze woorden eindigde ik mijn vorige review over het boek The Gunslinger, het eerste deel in de Legendarische Dark Tower serie van Stephen King. En werd het beter in het tweede boek? Oh ja, dat is een understatement. Dit tweede boek in de serie mag van mij gerust een meesterwerk genoemd worden. En ook al ziet Stephen King zelf de zeven volumes in deze serie graag als één geheel, kan ik nu al zeggen dat dit tweede boek zich direct kan meten met de beste werken die de man nochtans geschreven heeft. Is het zo goed? Ja! Het is ZO goed!

Het boek gaat direct verder waar ‘the Gunslinger (De Scherpschutter)’ eindigde. En uiteraard kan ik daar niet te veel over zeggen omdat ik niet wil spoilen voor de mensen die het eerste boek nog niet gelezen hebben. Wat ik wel kan zeggen is dat Roland’s reis (Roland is de gunslinger in het verhaal) op weg naar de mythische donkere toren hem na een barre tocht door een desolate woestijn en gebergte tot een ellenlang strand heeft gebracht. Op het strand komt hij drie deuren tegen die zomaar opdoemen. Als hij rondom de deuren heen wandelt lijken de deuren niet te bestaan, alleen als hij er direct voorstaat is de deur zichtbaar. Bij een deur heb je in principe twee keuzes, je doet hem open of je laat hem dicht. Roland, die niets te verliezen heeft doet de eerste deur open. Dan lijkt hij door de ogen te kijken van een persoon in een andere dimensie of een andere Wereld. Een Wereld die wij kennen als de onze. Dan stapt hij er doorheen. Iedere deur brengt hem in een tijdsperiode van het New York zoals wij dat kennen. Maar dan een in de jaren ’60, één in de jaren ’70 en één in de jaren ’80. Volgens een voorspelling moet hij in deze Werelden drie personen bij elkaar krijgen (the Drawing of the Three) die hem in zijn huidige Wereld moeten vergezellen op zijn tocht naar de toren. Natuurlijk gaat dit niet zomaar en moet Roland heel wat doorstaan om dit voor elkaar te krijgen.

Dit geweldige fantasy opus mengt op effectieve wijze diverse genres door elkaar. De scherpschutter Roland lijkt regelrecht uit een spaghetti western gestapt te zijn. Bij de beschrijving van het personage doemt regelmatig het beeld van een jonge Clint Eastwood in een film als the Good, The Bad and the Ugly of High Plains Drifter voor me op. Tegelijkertijd is het Science Fiction waarin we reizen door tijd en dimensie. En niet te vergeten pure epische fantasy met magie, mythische queesten en gemuteerde dieren en wezens. Het komt allemaal samen in The Dark Tower. Stephen King is behoorlijk op dreef in dit boek. Daar waar het vorige wellicht nog wat rommelig in elkaar zat, is dit tweede deel er een om je vingers bij af te likken. Als je van bovengenoemd genre houd, is dit boek zeer zeker een aanrader. Wel even eerst het eerste deel lezen.