Matig vervolg op Sneeuwblind (Snowblind)

In het IJslandse plaatsje Sauðárkrókur wordt door een toevallige voorbijganger het lijk aangetroffen van een man dat doodgeslagen is met een stok waarin een spijker steekt. Omdat het slachtoffer een inwoner lijkt te zijn van het afgelegen havenplaatsje Siglufjörður, wordt de hulp ingeroepen van de politie aldaar. De politie chef Tomas geeft de zaak aan de jongste agent van het team, Ari Thór
Arason, die anderhalf jaar eerder is toegetreden tot het bureau. Als hij aan het onderzoek begint ontdekt hij steeds meer geheimzinnigheden rondom het slachtoffer en lijkt de zaak complexer in elkaar te steken dan aanvankelijk gedacht.
Ondertussen mengt ook een verslaggeefster uit Reykjavik zich in het onderzoek als die er in haar eentje op uit gaat om het verhaal achter het slachtoffer te achterhalen. Haar motivatie om het onderste uit dit verhaal te halen gaat dieper dan iedereen kan vermoeden.
Black Out is het vervolg op Snow Blind, in Nederland onlangs uitgegeven als Sneeuwblind en gaat verder waar Sneeuwblind stopte. We zien hoe hoofdpersoon Ari Thór zich ontwikkeld heeft van een pas afgestudeerde politieagent tot een voltallig lid van het kleine politie bureau in Siglufjörður. Het boek speelt zich een kleine anderhalve jaar later af dan het eerste boek. De kracht van het eerste boek was de zeer treffende beschrijving van de auteur over het compleet ingesneeuwde dorpje dat enkel door een tunnel toegankelijk was. De zware winterse sneeuwvallen isoleerden het hele dorp van de rest van de Wereld en juist in die hoedanigheid vind er een moord plaats in het dorp wat de spanningen onderling behoorlijk oplaaiden. Het hele gebeuren gaf een behoorlijk claustrofobisch gevoel dat heel goed beschreven werd. Voor mij persoonlijk school juist daarin de kracht van het verhaal. In het vervolg, Black Out, is daar geen sprake meer van. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de zomer, een periode waarin in IJsland het 24 uur per dag licht is. Een uitbarsting van de slapende eyjafjallajökull eerder dat jaar zorgt voor enorme aswolken boven Reykjavik waardoor het enorm benauwd is in de stad en omliggende streken. De schrijver probeert hier een soortgelijke atmosfeer te creëren als in zijn eerste boek, maar slaagt daar wat mij betreft niet echt in. Het verhaal speelt zich namelijk grotendeels af in het Noorden van het land dat nauwelijks tot niet getroffen is door deze ramp. Het hele stuk waarin de aswolk beschreven wordt, lijkt daarmee voor het verhaal overbodig in tegenstelling tot de hevige Winterse sneeuwvallen in het eerste boek. Hoe goed bedoeld ook, het heeft weinig effect op mij.
In het eerste boek, Sneeuwblind, is Ari Thór een sympathieke jongen die worstelt met zijn identiteit en zich probeert thuis te voelen in een nieuw totaal van de grote Wereld afgesloten dorp. In dit boek kan ik me er niet aan onttrekken dat ik hem eigenlijk helemaal niet sympathiek vindt. Hij is nors, bot en eigenlijk ook bijzonder onhandig in zijn omgang met mensen. Dat zorgt ervoor dat ik me eigenlijk grotendeels alleen maar aan hem heb lopen ergeren, en dat is jammer want het beïnvloed het verhaal voor mij niet op positieve manier. Het hele verhaal van de verslaggeefster Isrun lijkt ook overbodig in het boek en staat bijna los van de hoofdpersoon in dit boek. Ze beleefd haar eigen avontuur en de vraag die bij mij opkomt, is of ze wellicht slechts geïntroduceerd wordt en een vervolg krijgt in het volgende boek.
Is dit een slecht boek? Zeker niet, maar het haalt ook absoluut niet het niveau van de vorige en ik hoop dan ook zeker dat het niveau van dat eerste boek in het derde boek Rupture weer herpakt wordt. Want ik ben namelijk wel van plan om die nog een kans te geven. Ragnar Jonasson heeft zich immers zomaar opgewerkt tot een van IJslands populairste thriller schrijvers.