Hierna wil je alle feministische boeken lezen!

Trigger warnings: Mishandeling, seksisme, seksueel misbruik

In 2018 leerde ik The Surface Breaks kennen. Het had een prachtige cover en het speelde zich af voor de kust van Ierland. Natuurlijk haalde me het gelijk over om het boek te lezen, maar toch duurde het nog een jaar voordat ik het daadwerkelijk las. Bleek het uiteindelijk net zo geweldig te zijn als ik had gehoopt?

Mijn beoordeling: 8/10 of 4.5/5*

De zeemeermin Gaia wil al jaren naar de oppervlakte zwemmen om te zien hoe de wereld er boven uit ziet. Als ze eindelijk boven is, wordt ze verliefd op een mensenjongen. Ze doet er alles aan om bij de jongen te zijn, maar hoe hoog is de prijs die ze bereid is er voor te betalen?

Mijn schaamte kon het niet langer verdragen dat ik dit boek nog niet had gelezen, dus begon ik enthousiast aan het boek. Ik was wel op mijn hoede, omdat ik al veel recensies had gelezen die niet bepaald positief waren. Toch begon ik hoopvol aan het boek.

Al aan het begin van het boek zakte mijn hoop in. De hoofdpersoon Gaia heeft het constant over dat zij niks is en haar vader altijd gelijk heeft. Haar vader is een seksist en vindt dat vrouwen er alleen zijn voor hun schoonheid. Ik kon me hier zo aan irriteren! Ik begrijp dat dit juist de bedoeling van het verhaal is en dat dat de ontwikkeling is die Gaia gaat doormaken in het boek, maar toch irriteerde ik me mateloos aan de vader en deels ook aan Gaia.

Even later gaat Gaia voor het eerst naar de oppervlakte en hier komt ze een jongen tegen waar ze gelijk verliefd op wordt. Oké, instalove tot de max? (Volgens mij is het zo dat Gaia nog nooit echte liefde heeft gekend en daarom denkt dat ze nu de liefde van haar leven heeft ontmoet, terwijl dat niet per se zo is.) Later kan ze de jongen maar niet vergeten en wil ze er alles aan doen om op het land te komen. Ook in dit deel irriteerde ik me aan Gaia, omdat ze de jongen niet kent en gelijk haar hele leven voor hem wil opgeven. Wel prijs ik haar vastberadenheid, omdat ze ondanks alles toch doorzet.

Iets wat ik ook heel erg tof vind aan dit boek is het gehalte feminisme. Dit vond ik zo leuk! Het einde zit barstensvol feministische uitspraken en de boodschap van het hele boek is feministisch. Dit vond ik erg gaaf, maar soms ook een beetje extreem. Zo worden de vrouwen erg slecht behandeld door mannen en de mannen worden afgebeeld als puur kwaad. Er zit geloof ik maar één jongen in het hele boek die niet wordt afgebeeld als slecht. Gaia probeert hier bovenop te komen en langzaam beseft ze dat ze meer is dan een mooi object, iets wat haar al het hele leven is verteld. Dit was een mooie boodschap en de laatste paar hoofdstukken bevatten een hoop sterke, mooie quotes. Ik voelde me eigenlijk gelijk sterker en leek ook meer zelfvertrouwen te krijgen, haha. Dit was tof, maar ik moet wel zeggen dat het een beetje over the top was, omdat het leek alsof het boek meer om de boodschap draaide in plaats van om het verhaal. Maar wie zegt dat we deze sterke boodschap niet nodig hebben?

Mermaid is een bijzondere hertelling van De kleine zeemeermin. Als je het verhaal alleen al kent, is het misschien niet heel onvoorspelbaar, omdat het grotendeels het originele verhaal volgt. Wel is er een grote dosis feminisme aan toegevoegd, hoewel die soms een beetje extreem is. Toch voel je je aan het eind van het boek toch net iets sterker en zelfverzekerder dan aan het begin. Een schitterend boek met een wat duistere twist, waardoor je eigenlijk gelijk alle feministische boeken ter wereld wilt lezen. (Of ben ik de enige?)

Wat is jouw favoriete sprookje?

Deze recensie verscheen eerder op:
https://secretsofthetales.wordpress.com/2020/03/01/recensie-mermaid-louise-oneill/