Griezelig en vol demonen met een zwart randje

Alweer een paar jaar geleden kreeg ik dit boek cadeau, omdat ik het eerste deel zo geweldig vond. Ik begon er gelijk in, maar andere boeken kregen om de een of andere reden voorrang en eigenlijk is dit boek daarna naar de achtergrond verhuisd. Ik heb hem meerdere malen weer opgepakt met de intentie om het boek uit te lezen, maar dat lukte iedere keer niet. Totdat ik het afgelopen maand eindelijk uit las. Waarom niet eerder? Ik vond het boek helemaal niet zo slecht!

Nu Eveline erachter is gekomen dat ze een Wachter is, is het niet meer veilig voor haar om tussen de gewone mensen te leven. Ze gaat naar een Wachterhuis in Parijs om meer te leren over de Wachters. Ze wil haar moeder redden van de Broeders van Belial en de tijd dringt. Lukt het haar om op tijd de Wachterkracht te krijgen die ze mist en haar moeder te helpen?

Eigenlijk kan ik best duidelijk zijn over waarom ik bijna twee jaar over dit boek heb gedaan. Het is niet omdat ik Eveline niet uit kon staan of omdat ik het verhaal te langdradig of eentonig vond. Juist niet!
Ik had heb een verschrikkelijke gewoonte die ervoor zorgt dat ik op sommige momenten (bijvoorbeeld als ik me verveel tijdens een stukje in het verhaal) doorblader en andere stukken ga lezen die op dat moment bijvoorbeeld veel interessanter of spannender zijn. Dit was zo bij Wolfsbloed, waardoor ik mezelf keihard spoilde voor de plottwist en daarom niet meer zo geïnteresseerd was in het boek. Ik kende het verhaal immers al. Dit is inderdaad heel slecht (en toch heb ik het ook bij veel andere boeken gedaan. Wil je een lijstje?), maar toen ik het eenmaal had gelezen, kon ik het natuurlijk niet meer terugdraaien. Daar zat ik dan, niet meer zo geïnteresseerd in het boek dat ik nog niet uit had...

Eveline vond ik een verrassend fijn personage. Hoewel ik haar in het eerste deel nog wel eens niet kon uitstaan, begreep ik haar veel beter in het tweede deel. Eveline heeft ten opzichte van het eerste deel en zelfs het begin van het tweede boek, een grote ontwikkeling doorgemaakt. Ze is veel sterker geworden en het is tof om die groei te zien.

Helaas was Eveline niet alleen maar een sterk personage, maar soms nog wel een echte zeur, waar ik bij het eerste deel juist last van had gehad. Ze klaagt continu over het feit dat ze geen Wachterkracht kan oproepen, maar wil ze dat überhaupt wel? En als anderen haar iets opdragen, luistert ze niet. Het is hartstikke goed om mensen alleen maar te willen helpen in plaats van verwonden, maar soms kan je weinig anders. Eveline leek dit niet iedere keer te begrijpen, jammer genoeg.

Omdat Eveline nieuw in het Wachterhuis komt, geen Wachterkracht kan oproepen en toch haar beschermdier heeft, vinden veel bewoners van het huis het moeilijk om haar te accepteren. Hierdoor komt er een moment in het verhaal dat ze wordt afgesloten van de rest. Dit vond ik erg sneu voor haar. Ik kon me moeiteloos in haar te verplaatsen door de toffe en beeldende schrijfstijl. Wel denk ik dat het makkelijker was geweest als het boek was geschreven in de 1e-vorm in plaats van de 3e-vorm.

Het verhaal vond ik ook erg leuk. Het was spannend en interessant. Er gebeurt veel in het boek, waardoor je je niet verveelt. Daarnaast leer je ook een nieuwe kant van de Wachters kennen en ook de wereld begrijp je beter aan het einde van het boek. Daarnaast zijn er veel nieuwe personages die het verhaal een leuke twist geven, terwijl ‘oude’ personages nog steeds een rol spelen.

Het einde van het boek vond ik erg gaaf gedaan. Het maakte nieuwsgierig naar het derde deel Nachtrijder. Aan het einde vindt er namelijk een gebeurtenis plaats, waardoor ik me afvraag wat het voor gevolgen heeft. Wat gaat er gebeuren met de personages en komt het wel goed? Dit lijkt me namelijk een serie waarbij het leven van de personages op het randje van het leven balanceert. Ik denk wel dat we de wereld beter gaan leren kennen in het vervolg, omdat er volgens mij nog heel veel uitgehaald kan worden.
Ik vond dit boek heel tof geschreven en het laat zien dat boeken van eigen bodem ook erg leuk kunnen zijn!

Recensie is eerder verschenen op:
https://secretsofthetales.wordpress.com/2019/01/20/recensie-wolfsbloed-alexandra-penrhyn-lowe-de-laatste-wachter-2/