is weer zo'n intense onder-de-huid-kruiper

Dit boek had ik al van zodra ie verschenen was op mijn TBR gezet, maar om de een of andere reden was ik er nog niet toe gekomen om erin te beginnen. Of nee, eigenlijk heb ik bewust gewacht om erin te beginnen totdat Tussen as en adem zou verschijnen, omdat ik weet hoe verslavend goed Deirdre kan schrijven, en ik het risico niet wou nemen om in een zwart gat te vallen :-)

Een morgen zonder jou is weer zo'n intense onder-de-huid-kruiper als Vlucht voor het donker. Dit keer viel ik alleen niet zo snel voor het mannelijk hoofdpersoon. Ik vond Cole behoorlijk dominant (wie mij kent weer dat ik daar nogal van gruwel) en vooral in het begin echt wel een arrogante zak. Hoe hij over vrouwen dacht die eerste hoofdstukken maakte dat ik meermaals de haren uit mijn hoofd wilde trekken van frustratie.
Ook bij Ava duurde het even voordat ik haar gedrag helemaal begreep, maar haar liefde voor Thea nam ik wel meteen over. Wat een loveable personage! (ik moest huilen bij het dankwoord, iykyk...)

Waar Deirdre voor mij in uitblinkt is in het overbrengen van emoties, je voelt tijdens het lezen zo de angst, de frustratie en de twijfels van Ava en Cole... Ik heb het niet vaak, maar soms zit ik zo in een boek voordat ik het uiteindelijk echt wel moet wegleggen om te slapen (vroeger was ik team 'slaap is overrated', maar met ouder worden heb ik helaas dat schoonheidsslaapje broodnodig) dat de personages in de nacht in mijn dromen komen spoken. Ik leef dan in hun wereld en als je dat als auteur kan, mijn onderbewustzijn bespelen, dan behoor je wat mij betreft tot de groten!

Als je nog nooit iets van Deirde Vinck gelezen hebt, dan zou ik daar in 2026 toch maar werk van maken :-)

Net toen ik aan de epiloog wou beginnen werd trouwens Tussen as en adem geleverd, dat is trouwens het allereerste boek ooit dat ik vooruitbesteld heb, gewoon omdat ik er zeker van wilde zijn dat ik er eentje met sprayed edges zou hebben.