Een verhaal dat nog langer had mogen duren

Wat een prachtige historische roman is De roep van een ver eiland van Sarah Lark.

Liverpool, 1854. De jonge lerares Eve uit Engeland vertrekt om als gouvernante te werken voor de kleine onhandelbare blinde Nunu, prinses van Zanzibar. Maar als de sultan plotseling overlijdt, breekt er een machtsstrijd uit onder zijn mogelijke opvolgers. Eve trekt zich met Nunu terug op het platteland, waar ze op een kruidenplantage gaan wonen. Daar ontwikkelt de blinde Nunu haar talent voor het maken van parfum. Maar hun rust wordt ruw verstoord wanneer beide vrouwen verliefd worden op dezelfde man…

Deze samenvatting raakt eigenlijk nog niet eens de helft van het boek; je moet het echt zelf lezen om het hele verhaal en de personages te leren kennen.

Sarah Lark schrijft zo gedetailleerd en beeldend dat je je het verhaal moeiteloos kunt voorstellen. Elk personage wordt uitgebreid beschreven, waardoor je echt een duik neemt in de geschiedenis en de verschillende culturen van Zanzibar. En ook al mag je dit boek met zijn 528 pagina’s gerust een dikkertje noemen, wat mij betreft had het einde zelfs nog iets langer mogen duren.

Dit was mijn eerste boek van deze schrijfster, maar ik weet nu al dat er nog vele zullen volgen.

Super bedankt Uitgeverij De Fontein voor dit recensie-exemplaar!