Ooit een verboden verhaal, nu te lezen

Misschien klinkt het gek, maar het is de context die Het krabbenschip goed maakt. Dit boek was ooit verboden en juist daarom trekt het mijn aandacht. Ik vind het gek - maar ook bijzonder - om woorden te kunnen lezen die ooit niet door de beugel konden.

Doordat het boek dun is, zit je direct in het verhaal van zeelieden en hun zeemanstaal. Ik las dit verhaal voornamelijk fronsend, want de omstandigheden op het schip zijn erbarmelijk. Hun kooien (ja, echt!), het gebrek aan voedsel en de kans op ziektes maakten het voor mij onmenselijk.

De schrijfstijl vond ik soms wat stroef, maar gezien het boek dateert uit 1921 vind ik dat logisch en verklaarbaar.

Met Het krabbenschip raakt Kobayashi onderwerpen als kapitalisme, uitbuiting en een gezamenlijke vijand. Het boek voelt nog steeds surrealistisch aan. Alsof er een ziek experiment met honderden mannen is uitgevoerd.. met alle gevolgen van dien. Kobayashi voelt voor mij als een soort klokkenluider. Hij stelde een waargebeurde misstand aan de kaak en moest dit - na andere voorvallen - bekopen met de dood.

De vertaler trekt wat betreft het kapitalisme een vergelijking met zzp’ers bij bijvoorbeeld Uber. Hier moet ik zelf mijn gedachten nog over laten gaan.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.