Een absolute aanrader als je van healing fiction houdt!

Een troostrijke roman over verlies en verlangens. Het boek bestaat uit afzonderlijke verhalen, die voor mij als mooie verhalen voor het slapengaan dienden. De verschillende verhalen hebben een ding gemeen: de hoofdpersoon is overleden..

In Houvast blijkt dat er na de dood nog één kans is om bij je geliefde te zijn, door een voorwerp te kiezen waarin je ziel kan terugkeren. De auteur werd voor deze roman geïnspireerd door het boeddhistische idee dat treurende zielen na de dood niet bereid zijn om hun dierbaren te verlaten en bracht dat idee samen met het Japanse volksgeloof dat alledaagse objecten bewoond kunnen worden door geesten.

De auteur neemt je mee in leven na de dood. De verschillende personen hebben nog een wens of een verlangen. Soms is het om een moeder nog een keer te zien of nog een keer met vriendjes te spelen.

Dit boek is het tegenovergestelde van wat wij levenden in herinnering van overledenen doen: een kaarsje branden, een foto in huis neerzetten, een tattoo nemen of bloemen halen op een bepaalde dag. Dit boek laat zien dat de overledenen ook daadwerkelijk die kaars, foto, tattoo en bloem (willen) zijn. Dit vind ik een heel mooi en troostrijk gegeven.

Voor mij zit er ook nog een diepere boodschap in het boek: zorg dat je tijdens het leven aan je verlangens gehoor geeft. Spreek de liefde uit of geef die ene persoon net wel de knuffel als je vertrekt. Het zette mij tot nadenken.

Ik raad het aan om hooguit twee verhalen achter elkaar lezen, omdat het anders te veel van hetzelfde wordt. Op die manier verliest het boek z’n kracht en dat zou zonde zijn.

*dit boek ontving ik als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.