Zodra je gaat scheiden, wordt de waarheid verdeeld

Twee verhalen in één boek. Verbeeld door Nicole Segers en verteld door Irene van der Linde. Over een heel moeilijk en ingewikkeld onderwerp: de Balkan. Zij volgen het spoor van Rebecca West, een Britse schrijfster die in 1937 een reis maakte door Yugoslavia. Dus eigenlijk zijn er zelfs drie narratives: de reis van West, het verhaal van van der Linde, de beelden van Segers.

En wonderwel slagen ze er gedrieën in het verhaal van de Balkan heel helder te vertellen. En zelfs iets van de oorzaken van het uiteenvallen zichtbaar te maken. Nationalistische politici, die winst halen uit het tegen elkaar opzetten van etnische groepen. Een bevolking die denkt dat het zo’n vaart niet loopt. Het buitenland wat verzuimd in te grijpen.

Van der Linde is de verteller die mensen aan het woord laat, ze laat ze vertellen wat ze denken en vinden. Ze onthoudt zich van haar mening. Pas in het laatste hoofdstuk doet ze iets aan analyse.

Segers is de verbeelder die dingen zichtbaar maakt. De foto’s zijn soms prachtig qua beeld en compositie, soms lijkt er zomaar afgedrukt. En toch is het één geheel en laat het zich zelfstandig bekijken zonder de tekst van van der Linde.

West is degene die het spoor uitzet en de grondtoon levert. De grondtoon op basis waarvan Segers en van der Linde de verschillen kunnen laten zien.

In het boek wordt een parallel getrokken met Europa. Ook dat is een huis waar meerdere groepen samenleven. Ook daar zijn politici die gewin zien in het benadrukken van verschillen in plaats van overeenkomsten. In die zin is het boek een waarschuwing. Een kanarie in een kolenmijn.

Je gaat iets begrijpen van wat daar is gebeurd Erg knap!