Boeiend verhaal

Het is het jaar 1320. De dubieuze Kathaarse priester Guillaume Bélibaste is de laatste beschermer van een duizend jaar oud geheim; de spirituele sleutel van liefde die mensen kan bevrijden uit de wrede handen van de donkere kracht die de wereld te gronde richt.
De inquisitie probeert alles om hem op de brandstapel te krijgen. Bélibaste volhardt in zijn missie om de geheime boodschap van de Katharen door te geven, zodat deze over de komende eeuwen heen bewaard zal blijven.

Bridgeman plaats ons midden in het leven van de Katharen, de gelovigen die verklaren de afstammelingen te zijn van Jezus en Maria Magdalena. Hij laat ons kennismaken met de jonge, zelfverzekerde maar goedgelovige herder Pierre Maury, en de sluwe, onbetrouwbare priester Bélibaste. Hij schrijft zo beeldend dat de lezer er ook echt is, het voelt, ruikt en ziet. Maar daartegenover ook de geur en smaak ervaart van onhygiënische omstandigheden in deze tijd van de bloedige strijd tussen Katharen en de Rooms-Katholieken, met de kruistochten, inquisitie en stinkende brandstapels. We ondergaan de zwoele warmte van Occetanië, de geur van het berglandschap,
maar ook de sensaties van misstanden in kloosters, gevangenissen en onbetrouwbare maar machtige priesters.

Bridgeman verweeft de hele geschiedenis van de Katharen door het verhaal via flashbacks en verhalen die verteld worden rond het haardvuur. Dit doet hij zeer gedetailleerd, gevoelvol of zelfs sentimenteel en in de religieuze ontboezemingen ook een beetje langdradig, zelfs voor een spirituele roman. Het boek in zijn geheel moet het ook niet hebben van snelheid. Het vordert heel rustig en gestaag en het is geenszins spannend, omdat de auteur alles uitlegt, zodat er voor de lezer geen enkel vraagteken ontstaat.
Toch heeft hij richting het slot nog een aardige, onverwachte verrassing in petto.
Maar als er dan een minpuntje is, dan zijn det de best ernstige taal- en spelfoutjes, en dit mag eigenlijk niet voorkomen in een boek.

De laatste Kathaar is een waargebeurd verhaal met personen die echt geleefd hebben, hoewel Bridgeman in zijn uitgebreide verantwoording achterin het boek aangeeft dat niet alle details in zijn verhaal op waarheid berusten. De grote lijnen kloppen echter wel degelijk en die geven een realistische inkijk in de woelige veertiende eeuw.

Robert Bridgeman is schrijver, columnist en documentairemaker. Hij bestudeert oude culturen, profetieën en geschriften over de verborgen geschiedenis van de mensheid. Hij woonde zelf jarenlang in het mysterieuze Katharenland aan de rand van de Zuid-Franse Pyreneeën en deed daar al het onderzoek dat geleid heeft tot deze roman.

Deze recensie staat ook op Indeboekenkast.com