Lezersrecensie
Overweldigende thriller met beklemmende sfeer
Marion Pauw is geboren in Tasmanië. Zij heeft gewerkt als freelance journalist en brak in 2008 door als auteur. Ze schrijft thrillers, romans en scenario’s.
Na het verschijnen van het boek van haar broer Max heeft Mia grote behoefte om naar Tasmanië en haar oude buurvrouw Jo te bezoeken. Max heeft indertijd in een internaat gewoond met een twijfelachtige reputatie. Door Max’ boek is Mia’s wereld compleet op zijn kop komen te staan. Zij gaat op onderzoek uit en raakt verstrikt in een web van gruwel en leugens. Een duister geheim dringt zich met geweld naar de oppervlakte.
Jij bent het licht is opgebouwd uit hoofdstukken die afwisselend zijn geschreven vanuit Mia als ik-figuur en Max in de derde persoon. De twee hebben al jaren geen contact meer met elkaar. Snel blijkt dat ze allebei een totaal andere beeld van hun jeugd hebben overgehouden.
Pauw is zelf geboren in Tasmanië en door het hele boek heen voelt de lezer haar eigen dierbare jeugdherinneringen. Ze laat de natuur tot leven komen, men ervaart de sfeer, de geuren van dit eiland. De oude benamingen die zij gebruikt, dragen bij aan de sfeer en ze weet duidelijk veel over de plaatselijke flora en fauna. Ook is zij goed op de hoogte van de geschiedenis en kolonisatie van Tasmanië. Het voelt alsof zij eigen herinneringen via Mia’s flashbacks vertelt.
Marion Pauw schrijft vluchtig over globale lijnen van gebeurtenissen, maar indringend als het over emoties gaat of gedachtes. Zowel Mia als Max hebben indringende beschouwingen, waardoor zij als personages steeds meer tot leven komen.
Mia is een vrouw die het al haar hele leven iedereen naar de zin wil maken. Ze voelt zich overal verantwoordelijk voor, maar worstelt met diep trauma. Haar beslissingen zijn impulsief, ze staat niet stil bij eventueel gevaar of risico. Het verschijnen van het boek van haar broer Max zet alles in beweging, Mia wordt hardhandig teruggeworpen op haar jeugdjaren in een gezin waar echte communicatie niet mogelijk was.
Het verhaal van Max laat de nekharen rijzen. Pauw schuwt de afgrijselijke details niet, de gruwelijkheden staan recht tegenover Max’ onvoorstelbare moed en volharding.
Een behoorlijke tijd lijkt Jij bent het licht een nostalgisch verhaal met mijmeringen over hoe het was en nu is. Tot Mia achter de waarheid komt. Pauw laat zowel haar als de lezers heen en weer slingeren tussen twijfel. Ze slaagt erin om de sluimerende aanwezigheid van iets onverklaarbaars heel eng te laten voelen, maar desondanks niet gevaarlijk.
Mia’s vastberadenheid is bewonderenswaardig, haar pijn en groeiende zelfinzicht kruipen diep onder de huid. Na een bijzondere wending komt het gevaar ineens uit een onverwachte hoek en ze moet tijdens de zenuwslopende eindspurt vechten voor haar leven.
Jij bent het licht is een diepgravende psychologische thriller met een beklemmende sfeer; over familie, onvermogen, loyaliteit en een ranzige doofpotcultuur. Pauw gaat zo ver dat zij groeiende twijfel zaait bij de lezer over wat waar is en wat niet. Overweldigend mooi geschreven.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
Na het verschijnen van het boek van haar broer Max heeft Mia grote behoefte om naar Tasmanië en haar oude buurvrouw Jo te bezoeken. Max heeft indertijd in een internaat gewoond met een twijfelachtige reputatie. Door Max’ boek is Mia’s wereld compleet op zijn kop komen te staan. Zij gaat op onderzoek uit en raakt verstrikt in een web van gruwel en leugens. Een duister geheim dringt zich met geweld naar de oppervlakte.
Jij bent het licht is opgebouwd uit hoofdstukken die afwisselend zijn geschreven vanuit Mia als ik-figuur en Max in de derde persoon. De twee hebben al jaren geen contact meer met elkaar. Snel blijkt dat ze allebei een totaal andere beeld van hun jeugd hebben overgehouden.
Pauw is zelf geboren in Tasmanië en door het hele boek heen voelt de lezer haar eigen dierbare jeugdherinneringen. Ze laat de natuur tot leven komen, men ervaart de sfeer, de geuren van dit eiland. De oude benamingen die zij gebruikt, dragen bij aan de sfeer en ze weet duidelijk veel over de plaatselijke flora en fauna. Ook is zij goed op de hoogte van de geschiedenis en kolonisatie van Tasmanië. Het voelt alsof zij eigen herinneringen via Mia’s flashbacks vertelt.
Marion Pauw schrijft vluchtig over globale lijnen van gebeurtenissen, maar indringend als het over emoties gaat of gedachtes. Zowel Mia als Max hebben indringende beschouwingen, waardoor zij als personages steeds meer tot leven komen.
Mia is een vrouw die het al haar hele leven iedereen naar de zin wil maken. Ze voelt zich overal verantwoordelijk voor, maar worstelt met diep trauma. Haar beslissingen zijn impulsief, ze staat niet stil bij eventueel gevaar of risico. Het verschijnen van het boek van haar broer Max zet alles in beweging, Mia wordt hardhandig teruggeworpen op haar jeugdjaren in een gezin waar echte communicatie niet mogelijk was.
Het verhaal van Max laat de nekharen rijzen. Pauw schuwt de afgrijselijke details niet, de gruwelijkheden staan recht tegenover Max’ onvoorstelbare moed en volharding.
Een behoorlijke tijd lijkt Jij bent het licht een nostalgisch verhaal met mijmeringen over hoe het was en nu is. Tot Mia achter de waarheid komt. Pauw laat zowel haar als de lezers heen en weer slingeren tussen twijfel. Ze slaagt erin om de sluimerende aanwezigheid van iets onverklaarbaars heel eng te laten voelen, maar desondanks niet gevaarlijk.
Mia’s vastberadenheid is bewonderenswaardig, haar pijn en groeiende zelfinzicht kruipen diep onder de huid. Na een bijzondere wending komt het gevaar ineens uit een onverwachte hoek en ze moet tijdens de zenuwslopende eindspurt vechten voor haar leven.
Jij bent het licht is een diepgravende psychologische thriller met een beklemmende sfeer; over familie, onvermogen, loyaliteit en een ranzige doofpotcultuur. Pauw gaat zo ver dat zij groeiende twijfel zaait bij de lezer over wat waar is en wat niet. Overweldigend mooi geschreven.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
1
Reageer op deze recensie
