Voor een specifiek publiek

In “Flessenpost aan Hades en de Dagda”, geschreven door Jeroen Rook, maken we kennis met
Peter en zijn passie voor Myrthe. Zij is zijn muze, zijn alles, … maar de liefde loopt niet zoals gepland. Peter besluit zijn gevoelens neer te schrijven in een brief die hij per flessenpost verstuurd naar Hades en de Dagda. Vreemd zou je zeggen, waarom naar Hades, de god van de onderwereld en de doden? Wel, Peter werkt in de uitvaartsector en komt op die manier dus dicht bij de dood.
Voor mij is dit een vrij moeilijk verhaal waarvan ik nog steeds niet helemaal begrijp waarom het allemaal draait. Sommige stukken zijn zeer logisch te volgen, maar bij andere deken van het verhaal heb ik grote vraagtekens geplaatst. Misschien ben ik te nuchter en hou ik meer van helder volgbare verhalen en dat kan je van dit verhaal niet zeggen. Tijdens het lezen word je als lezer voortdurend uitgedacht opmerkzaam te blijven. De passie voor Myrthe is te volgen, het zoeken naar een gelijkwaardig alternatief ook. Maar ik kan het nog steeds niet rijmen met de passie voor de dood, dat is iets te zweverig.
De stijl van dit verhaal maakt het voor mij dus minder vatbaar. Het verhaal valt te veel in herhaling en mist een bijkomende drive, iets dat wat meer tempo in het verhaal zou brengen.
Toch wil ik de tijd die ik besteed heb aan het lezen van dit verhaal niet als verloren tijd bestempelen. Ik las het boek voor een leesclub van de Boekenreizigers en door de antwoorden van de andere leesclubleden, werd het inhoudelijke al iets duidelijker. En zo stelde ik weer maar eens vast dat een boek dat mij minder lag, toch in de smaak kan vallen van andere lezers.
Afwachten wat ik van ander werk van Jeroen Rook zal vinden, want ik geef het zeker nog een kans.