Een psychologische thriller met veel humor

Oud-bankier Harry Bingham (1967) is voltijds auteur. Vooraleer hij zich aan thrillers waagde, schreef hij romans en non-fictie. Bingham is tevens de drijvende kracht achter, en oprichter van ‘The Writers’ Workshop’, een adviesbureau dat beginnende schrijvers op het goede spoor zet. Fiona: In koelen bloede  is het tweede deel met de jonge, tengere en geestesgestoorde rechercheur Fiona Griffiths in de hoofdrol. Rond dit tijdstip verschijnt de derde thriller rond Fiona, ‘The strange death of Fiona Griffiths’. Voorlopig uitsluitend in het Engels verkrijgbaar; een vertaling zal ongetwijfeld niet erg lang op zich laten wachten.

De puzzelstukjes in deze thriller zijn dit keer wel erg specifiek: geconserveerde menselijke lichaamsdelen die op verschillende plaatsen verspreid liggen. Nadat een menselijk been in de buurt van Cardiff wordt gevonden, start rechercheur Fiona, Fi voor de intimi, de zoektocht naar een meisje dat vijf jaar geleden werd vermoord. Het blijft evenwel niet bij één in stukken gesneden persoon, al spoedig ontdekt men lichaamsdelen van een ander slachtoffer, nu afkomstig van een man. Twee bizarre moorden; Fiona doet er alles aan om deze puzzel op te lossen. De afslachtingen blijken met mekaar verband te houden, of toch niet? Vooral de wijze waarop de twee personen om het leven zijn gebracht roept de nodige vraagtekens op. Er is in deze thriller, naast het thema ‘criminaliteit’, ruim plaats gemaakt voor de speurtocht van de geestesgestoorde, geadopteerde Fiona naar haar mysterieuze verleden. Ze zoekt een verklaring voor haar traumatische eerste levensjaren en graaft diep in haar onderbewustzijn.

Toegegeven: het verrassingseffect van de eerste Fiona-thriller is zo goed als verdwenen. Het verhaal komt traag op gang, toch houdt Fiona je constant bij de les. Ze maakt je moeiteloos deelgenoot van haar angsten en twijfels. Dit boek is, net als het eerste deel, in de ik-vorm geschreven. Harry Bingham kruipt dus niet in, maar werkelijk onder de huid van een jonge, gestoorde vrouwelijke rechercheur. Een bravourestukje, je moet dit als man toch maar aandurven!

Deze psychologische thriller is voorzien van een stevige brok humor, zeg maar scherpe humor. Er sluipt een bijna cynische ondertoon door het verhaal heen. Bingham houdt van een korte, snedige zinsbouw; het staccatogehalte ligt hoog. Tijdens het lezen sluimert de vraag hoe Fiona er ondanks haar geestelijke beschadiging toch in geslaagd is om rechercheur te worden. Hoe meer je over haar persoonlijkheid en verleden verneemt, hoe meer je Fiona zal weten te waarderen. Haar gezwindheid en grillen maken haar tot wie ze werkelijk is.

De lezer mag zelf bepalen of dit een thriller is om van te genieten. Zeker is wel dat je achteraf niet zal beweren dat het personage Fiona alledaags is of dat ze je volledig koud heeft gelaten. Na twee delen merk je dat het karakter van Fiona zeer complex is en dat er nog voldoende groeimarge aanwezig blijft om deze serie verder uit te diepen. Je krijgt het gevoel dat het beste nog moet komen. De hype rond de mysterieuze Fiona Griffiths is zeker nog niet voorbij. Er blijven nog te veel vraagtekens over; haar rol is duidelijk niet uitgespeeld.