Zoektocht naar zichzelf en naar eigen plek in de maatschappij.

Kruisverband is een autobiografisch verhaal, waarin de onder pseudoniem schrijvende Loezewies de Jager (1956) zonder schroom vertelt over haar leven.
Wie is deze mysterieuze dame, die hier en daar een hint geeft in het boek? Je weet dat ze geboren is in Den Haag en heeft gestudeerd in Delft. Verder heb ik, als Vlaamse lezer geen idee. Het is immers bijzonder moeilijk te ontdekken wie ze werkelijk is. Het is trouwens opmerkelijk dat de intelligente auteur zich niet bekendmaakt. Omdat ze kordaat voet bij stuk houdt?
Als je behoort tot de generatie die net na de babyboomers volgt, herken je ongetwijfeld het duidelijke tijdsbeeld van de jaren zestig, zeventig en later.

“Laveren was een grote kunst tijdens het groter worden. Hoe bleef je jezelf en deed je wat jezelf prettig vond zonder dat je anderen daarmee hinderde.”

Geen enkel belangrijk thema uit haar verleden gaat Louzewies de Jager uit de weg; een pluspunt. Noem het maar op, het komt aan bod. Haar schrijfstijl en -taal is helder, aantrekkelijk zelfs. De sporadische humoristische noot maakt het lezen wat luchtiger. Hier wringt het schoentje ergens; in een bijna oeverloze monoloog vertelt ze over vroeger. Ook gaat de schrijfster wel eens uit de bocht, als ze diepzinnig blijft doordraven, of te technisch wordt. Meer dialoog zou voor afwisseling hebben gezorgd. Monotoon wordt de autobiografie evenwel nooit. Gelukkig houdt ze de gulden middenweg aan tussen haar persoonlijke leven en loopbaan.

Kruisverband heel kort samengevat: de zoektocht van een meisje - later vrouw - naar zichzelf en naar haar eigen plek in een door mannen gedomineerde maatschappij.