Dag meisje

“Wij zijn gedoemd te kiezen, en elke keuze kan een onherstelbaar verlies tot gevolg hebben.” (Isaiah Berlin)

Mooi, spannend, ingrijpend! Het boek heeft veel te lang ongelezen in mijn boekenkast gestaan. En toen het eindelijk – in één adem – gelezen was, vond ik dat het ondanks de 811 bladzijden nog veel langer had mogen doorgaan.

De roman (én thriller) schetst een prachtig tijdsbeeld van de vroege jaren zestig. Als lezer volg je het ‘paradijselijke’ leven van Jack en Mimi McCarthy en hun kinderen Mike en Madeleine op de ‘idyllische’ luchtmachtbasis Centralia in hun geboorteland Canada. De Tweede Wereldoorlog is verleden tijd, de Koude Oorlog volop aanwezig. De sfeer springt van een grandioze zomeravond naar de gruwelijke executies in nazi-Duitsland. Van trouwe en opbloeiende naar ontsporende vriendschappen. De dreiging van atoomwapens, een lokale moord, liefde, seksueel misbruik, wantrouwen, leugens, landverraad, traumatische (en soms begrijpelijke) keuzes.

De gebeurtenissen worden afwisselend door de ogen van de volwassen Jack en het kind Madeleine gepresenteerd. Tijdens het lezen voelde ik me vaak een hulpeloze poppenkastkijker: ‘Kijk achter je!’, ‘Nee, niet doen!’, ‘Zeg het nou!’, et cetera. Kromme tenen kreeg ik er soms van, maar ook begrip en vooral de drang om alsmaar door te lezen.

Elke zin maakte de puzzel ingewikkelder en tegelijkertijd completer, op weg naar een – twintig jaar later – verrassende ontknoping. Jammer dat het boek uit is, ik wil meer lezen van Ann-Marie MacDonald!