3,5 sterren - goede dystopische ya

In het begin van het verhaal wordt er vooral gesproken over wat er tien jaar eerder is gebeurd en welke consequenties dit heeft gehad voor het leven van de mensen in de koepel en hoe de maatschappij zich langzamerhand weer begon te herstellen. Je komt achter deze informatie doordat je leest over de ervaringen van Zilver en zijn vrienden die erg jong waren toen de ramp gebeurde en zich niet veel meer kunnen herinneren hoe het leven vroege zonder koepel was. Ze zijn inmiddels tieners en kennen geen andere manier van leven meer. Ik had meer actie verwacht in het begin, meer over wat er nou precies gebeurde op het moment dat de radioactieve meteorieten de aarde bereikten. In het begin lees je regelmatig vooral in vertellende vorm over wat er gebeurt en wat de personages meemaken in plaats van dat je het via de personages zelf meemaakt en ervaart. Het verhaal las regelmatig als een verslag over de gebeurtenissen en ik miste op die momenten actie en interactie met de personages. Naar mijn mening zou het verhaal in het begin sterker zijn geweest als de schrijver je als lezer meer had betrokken bij gebeurtenissen vanuit een personage, je de actie had laten voelen, je er als lezer bij had laten zijn op de momenten dat belangrijke zaken plaatsvonden.

Er zijn verschillende tijdlijnen, het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Gelukkig geeft de schrijver steeds duidelijk aan welk jaar het is. Vanaf het moment dat Zilver in de toekomst is, wordt de schrijfstijl minder vertellend en bevat het verhaal meer actie en ook interactie tussen de personages, waardoor ik het met meer plezier las. De toekomst die Zilver ziet is vreselijk. Er blijkt zoveel meer aan de hand te zijn dan je van te voren had kunnen bedenken. Het verhaal is goed opgebouwd. Wat ik ook erg goed vond, is dat ik mij vanaf dat moment steeds afvroeg hoe het zover heeft kunnen komen dat er een tweedeling in de maatschappij heeft plaatsgevonden. De schrijver houdt de lezer lange tijd in het ongewisse wat dit betreft en hierdoor blijft het verhaal spannend.

Wat ik erg leuk vond aan De Korf is dat het zich afspeelt in Nederland en dan met name Rotterdam. Ik ben zelf bekend met die omgeving en het was intrigerend om eens hierover in een dystopische verhaal te lezen. Ik kon mij door deze herkenning een goed beeld vormen welke gevolgen de ramp heeft gehad.

Toen ik het boek dicht sloeg, was ik aangenaam verrast. Ondanks de beschrijvende schrijfstijl in het begin en zaken die mij in eerste instantie niet geheel logisch leken, heb ik het verhaal met veel plezier gelezen. Laat je dus in het begin niet tegenhouden door de schrijfstijl (als je er al last van zou hebben, dit is natuurlijk heel persoonlijk) en lees door. Ook voor de zaken die in eerste instantie niet logisch lijken, blijkt er een goede verklaring te zijn.

Ik hou erg van dystopische verhalen, vooral als die ook nog eens gecombineerd worden met tijdsprongen. Ondanks dat ik vooral in het begin van het verhaal enige moeite had met de manier waarop het verhaal werd gebracht heb ik zeker genoten van dit debuut. Vooral omdat ik de schrijfstijl tijdens de gebeurtenissen in de toekomst prettiger vond om te lezen. De Korf is een zeer vermakelijke dystopische YA. Ik kijk uit dan ook erg uit naar het vervolg, ik ben erg benieuwd of de plannen die Zilver en zijn vrienden bedacht hebben zullen gaan werken. Ik geef De Korf van Ahmet Chakioglou graag 3,5 sterren.