Lezersrecensie
In bezit genomen
“Obsessie”, de vertaling van A.S. Byatt’s “Possession, a Romance”, is een liefdesroman boordevol symboliek. Deze roman(ce) waarin twee jonge (hedendaagse) academici twee (fictieve) Victoriaanse dichters onderzoeken, heeft detectiveachtige trekjes, is spannend, romantisch en heeft door de gedetailleerde beschrijvingen van de hoofdpersonen, veel weg van een biografie. Dit complexe boek werd in 1990 bekroond met de Booker Prize.
“Je moet maar tegen je tante zeggen, zei hij, dat je een dichter hebt ontmoet […]”
Deze roman speelt zich af in twee tijdlagen, die kunstig zijn vervlochten. De verhaallijn van het “heden” beschrijft -in het milieu van literatuurwetenschappers, die elkaar de loef af willen steken- de zoektocht van de Amerikaanse Roland Michell en de Britse Maud Bailey naar een geheime liefde tussen twee Victoriaanse dichters, Christabel LaMotte en Rudolph Henry Ash. Brieven, gedichten en dagboekfragmenten leiden beide jonge onderzoekers via Londen, Yorkshire en Bretagne naar het vervallen graf van Ash, waar ontbrekende puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
De Victoriaanse tijdsgeest wordt prachtig neergezet. Byatt beschrijft Ash en LaMotte gedetailleerd en levensecht, kruipt in de huid van beide dichters en schrijft hun brieven en gedichten. Daarnaast houdt ze namens Blanche Glover, de vriendin van de biseksuele Christabel, een dagboek bij. De lange gedichten, briefwisselingen en verhalen, zijn prachtig, maar door de schrijfstijl en mythologische verwijzingen, niet altijd makkelijk te lezen.
Op een bepaald moment werd ik in het verhaal getrokken en wilde ik zo graag weten hoe het zou aflopen, dat ik de laatste -150- bladzijden nagenoeg in 1 ruk uitgelezen heb.
“Possession” werd in 2002 verfilmd en vertelt het verhaal van de beide onderzoekers en de liefde tussen LaMotte en Ash, maar mist naar mijn mening veel van de sfeer en diepgang door het ontbreken van de prachtige poëzie en brieven, die zo vol symboliek zitten. Beelden kunnen niet alles “vertellen” wat geschreven is en andersom geven beelden soms te veel weg.
“Je moet maar tegen je tante zeggen, zei hij, dat je een dichter hebt ontmoet […]”
Deze roman speelt zich af in twee tijdlagen, die kunstig zijn vervlochten. De verhaallijn van het “heden” beschrijft -in het milieu van literatuurwetenschappers, die elkaar de loef af willen steken- de zoektocht van de Amerikaanse Roland Michell en de Britse Maud Bailey naar een geheime liefde tussen twee Victoriaanse dichters, Christabel LaMotte en Rudolph Henry Ash. Brieven, gedichten en dagboekfragmenten leiden beide jonge onderzoekers via Londen, Yorkshire en Bretagne naar het vervallen graf van Ash, waar ontbrekende puzzelstukjes op zijn plaats vallen.
De Victoriaanse tijdsgeest wordt prachtig neergezet. Byatt beschrijft Ash en LaMotte gedetailleerd en levensecht, kruipt in de huid van beide dichters en schrijft hun brieven en gedichten. Daarnaast houdt ze namens Blanche Glover, de vriendin van de biseksuele Christabel, een dagboek bij. De lange gedichten, briefwisselingen en verhalen, zijn prachtig, maar door de schrijfstijl en mythologische verwijzingen, niet altijd makkelijk te lezen.
Op een bepaald moment werd ik in het verhaal getrokken en wilde ik zo graag weten hoe het zou aflopen, dat ik de laatste -150- bladzijden nagenoeg in 1 ruk uitgelezen heb.
“Possession” werd in 2002 verfilmd en vertelt het verhaal van de beide onderzoekers en de liefde tussen LaMotte en Ash, maar mist naar mijn mening veel van de sfeer en diepgang door het ontbreken van de prachtige poëzie en brieven, die zo vol symboliek zitten. Beelden kunnen niet alles “vertellen” wat geschreven is en andersom geven beelden soms te veel weg.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JolandavanE
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
