Lezersrecensie
Een ontroerende fietstocht vol verlies, veerkracht en hoop.
Soms lees je een boek dat je nog dagen bezighoudt. Zusje is zo’n boek. Het vertelt het waargebeurde verhaal van Rifka, een jonge vrouw die na de dood van haar zusje besluit om op de fiets naar Noorwegen te gaan. Niet om op vakantie te gaan, maar om te ademen, te rouwen en te ontsnappen aan alles wat thuis zo ingewikkeld is.
Tabitha, Rifka’s zusje, kampte met een bipolaire stoornis. Haar worsteling is voelbaar in het hele verhaal, ook al duurt het even voordat je als lezer precies weet wat er is gebeurd. Rifka draagt het verlies als een zware rugzak met zich mee vol herinneringen, schuldgevoelens en verdriet dat diep onder haar huid kruipt.
"Een jaar fietsen, en stiekem misschien wel twee. Dat was mijn droom. Maar het kan niet meer. Onzichtbare scheerlijnen houden me op mijn plek, ook al stormt het nog zo in mijn hoofd. Het liefst zou ik nooit meer ergens heen gaan. Niet bewegen en wachten tot de pijn vanzelf verdwijnt."
Tegelijk heeft Rifka haar eigen worstelingen. Ze groeit op in een strenggelovig gezin en voelt zich onbegrepen, zeker als het gaat om haar geaardheid. De fietsreis wordt een uitlaatklep, maar ook een zoektocht: naar lucht, naar antwoorden, naar wie ze eigenlijk is.
Onderweg ontmoet ze hartelijke mensen die haar helpen, inspireren of gewoon even laten zijn. Elk gesprek, elke rustplek geeft haar een stapje richting verwerking. De beschrijving van de landschappen maakt de tocht beeldend en geeft de lezer ruimte om ook even op adem te komen.
Wat dit boek zo sterk maakt, is hoe Janneke Schotveld zware thema’s weet te raken met een lichte pen. Het is verdrietig, maar niet zwaar. Op momenten hartverscheurend, maar ook zacht en hoopvol. Het verhaal voelt echt, omdat het dat ook is.
Zusje is een boek dat je raakt. Geschikt voor lezers vanaf 14 jaar, en zeker ook voor volwassenen die een eerlijk, krachtig en ontroerend verhaal willen lezen over rouw, identiteit en het vinden van je eigen pad.
https://soullie.nl/blog/recensie-zusje
Tabitha, Rifka’s zusje, kampte met een bipolaire stoornis. Haar worsteling is voelbaar in het hele verhaal, ook al duurt het even voordat je als lezer precies weet wat er is gebeurd. Rifka draagt het verlies als een zware rugzak met zich mee vol herinneringen, schuldgevoelens en verdriet dat diep onder haar huid kruipt.
"Een jaar fietsen, en stiekem misschien wel twee. Dat was mijn droom. Maar het kan niet meer. Onzichtbare scheerlijnen houden me op mijn plek, ook al stormt het nog zo in mijn hoofd. Het liefst zou ik nooit meer ergens heen gaan. Niet bewegen en wachten tot de pijn vanzelf verdwijnt."
Tegelijk heeft Rifka haar eigen worstelingen. Ze groeit op in een strenggelovig gezin en voelt zich onbegrepen, zeker als het gaat om haar geaardheid. De fietsreis wordt een uitlaatklep, maar ook een zoektocht: naar lucht, naar antwoorden, naar wie ze eigenlijk is.
Onderweg ontmoet ze hartelijke mensen die haar helpen, inspireren of gewoon even laten zijn. Elk gesprek, elke rustplek geeft haar een stapje richting verwerking. De beschrijving van de landschappen maakt de tocht beeldend en geeft de lezer ruimte om ook even op adem te komen.
Wat dit boek zo sterk maakt, is hoe Janneke Schotveld zware thema’s weet te raken met een lichte pen. Het is verdrietig, maar niet zwaar. Op momenten hartverscheurend, maar ook zacht en hoopvol. Het verhaal voelt echt, omdat het dat ook is.
Zusje is een boek dat je raakt. Geschikt voor lezers vanaf 14 jaar, en zeker ook voor volwassenen die een eerlijk, krachtig en ontroerend verhaal willen lezen over rouw, identiteit en het vinden van je eigen pad.
https://soullie.nl/blog/recensie-zusje
1
Reageer op deze recensie