Belangrijke keuze: passie, vertrouwen of beide?

Gewillig is het vervolg op de liefdesavonturen van Drew Evans en Kate Brooks, een explosief stel dat de lezer heeft leren kennen in het eerste deel, Gebonden. Terwijl het eerste deel verteld is door Drew, komt in het tweede deel Kate aan het woord. Het was leuk geweest om te kunnen constateren dat het vertellen vanuit een vrouwelijke ervaring en optiek de schrijfster beter afgaat dan het vertellen vanuit de mannelijke hoofdpersoon, maar helaas. Niets is minder waar. Ook Kate vertoont dezelfde vlakke en ongeloofwaardige karaktertrekjes en hysterische reacties op vermeende, niet eerst geverifieerde feiten als haar mannelijke partner. En dat terwijl ze beiden een veeleisende baan hebben in de wereld van de financiën. De lezer vraagt zich onwillekeurig voortdurend af hoe zij de stres van een dergelijke baan, die elke minuut van de dag vraagt om adequate en snelle beslissingen, in godsnaam aankunnen terwijl ze niet eens in staat zijn om de futiliteiten van de dagelijkse miscommunicaties in hun privéleven in het juiste daglicht te krijgen.

Het glamoureuze stel is nu twee jaar bij elkaar en de liefde en lust van beiden heeft nog niets aan kracht ingeboet. Wel komt er een belangrijke gebeurtenis op hun pad, een gebeurtenis die betrokkenheid en liefde van beiden zal eisen. Hoe lossen zij dit op? De gebruikelijke (en voor de lezer zeer eenvoudig te doorgronden) misverstanden stapelen zich in snel tempo op en zowel Drew als Kate reageren hier op de bekende wijze op: veel verdriet, veel drank, veel (wel of niet vermeende) ontrouw, zogenaamd radicale oplossingen die echter niet tot oplossingen leiden. Kate moet beslissen of Drew de juiste man is voor de rest van haar leven. Drew moet beslissen of vertrouwen in een relatie even belangrijk is als seks.

Ook in het tweede deel, net als in het eerste, blinken de personages niet uit in intelligentie, soms lijkt het gezond verstand zelfs ver te zoeken. Mogelijk is het volgende citaat te danken aan de creativiteit van de vertaler, maar toch… Kan het erger? “…daarnaast is ze ook nog eens een briljante gynaecologe en verloskundige. Jongens, even in jip-en-janneketaal: dat is een babydokter.” Please!!! Ongeveer van hetzelfde allooi zijn de volgende parels in de op de alfabet gerangschikte namen en eigenschappen die Kate in een woedeaanval aan Drew toekent: “…aarslikker…, …derrieneuker…, inteeltklojo…, …smegmavreter…”. Onnodig smakeloos, onnodig grof.

Soms heeft men na het lezen van een boek een waardevol, warm en voldaan gevoel. Het kan zijn dat men iets nieuws heeft geleerd. Het kan zijn dat men door de woorden van de schrijver/schrijfster op een nieuwe manier is gaan nadenken over oude zaken. Het kan zijn dat men de personages in zijn/haar hart heeft gesloten, met hen heeft gelachen en meegeleefd. Het kan zijn dat men een aantal prettige uren heeft doorgebracht en zich heeft geamuseerd. Het kan zijn dat men dankzij het boek in een parallelle wereld is gestapt die mooier, interessanter en rijker is dan de wereld van alledag. Het kan gebeuren dat na het lezen van een boek zich antwoorden openbaren waar vroeger slechts vragen zijn geweest. Helaas, niets ervan gebeurt als men de boeken Gebonden en Gewillig leest.