Een verhaal over volwassen worden in de 15e eeuw

Voor de groep Boeken toer mocht ik dit boek lezen, waarvoor dank. Boeken toer is een platform waarop auteurs hun boeken laten rondreizen. In ruil voor een recensie kunnen lezers het boek gratis lezen, waarna ze het op eigen kosten doorsturen naar de volgende lezer.

Het portret vertelt het verhaal van de twintigjarige Matteo. Hij groeit op bij zijn alleenstaande moeder in Zuid-Italië. In de zomer van 1477 vertrekt hij naar Florence om zijn vader te zoeken, een man over wie zijn moeder altijd heeft gezwegen. Hij wordt daarin bijgestaan door zijn beste vriend Fabrizio, die hopeloos verliefd is op de onbereikbare Livia.
Matteo’s zoektocht brengt hem op het spoor van een Vlaamse schilder, maar iets lijkt er niet te kloppen in de geschiedenis van zijn ouders.
Hoe meer hij over zijn afkomst leert, hoe meer hij over zichzelf begint te twijfelen. Wie is hij echt? Een zoektocht die ook nu voor (jonge) mensen herkenbaar kan zijn.
Fabrizio heeft intussen zijn eigen problemen en de vriendschap van de twee komt onder druk te staan.
Dit boek is fictief, maar een aantal personen, zoals de familie De Medici, en gebeurtenissen hebben echt bestaan of plaatsgevonden. Door het hele boek heen is te merken dat de auteur gedegen historisch onderzoek heeft gedaan. Als lezer waan je je helemaal in het Italië van de vijftiende eeuw en krijg je een kijkje in hoe het leven er voor de gewone mensen uitzag.
Het boek bestaat uit een aantal lange hoofdstukken, maar gelukkig zijn er veel witregels, waardoor je even rust krijgt. Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon, afwisselend tussen Matteo en Fabrizio. Zo kun je goed in de hoofden van beide jongemannen kijken. Soms weet de één meer dan de ander en vraag je je af hoe de ander het nieuws zal ontvangen. De perspectiefwisselingen waren voor mij niet altijd duidelijk, waardoor ik een stuk tekst soms twee keer moest lezen.
De titel past goed bij het verhaal. Het is een schilderij dat Matteo op het spoor van zijn vermoedelijke vader zet. Om diezelfde reden past de cover (een bewerking van een zelfportret van Filippino Lippi) ook goed bij het verhaal.
Het einde laat ruimte open voor een vervolg. Het verhaal is wel afgerond, maar als lezer wil je graag weten hoe het verder gaat met Matteo en Fabrizio.