Grimmigheid onder de idylle van het platteland

Een soort streekroman die je niet loslaat.

De huisjes en de boerderijen van Westwoud waren al zichtbaar aan de horizon, toen huisarts Levi Levi, bij aankomst van het dorp een eend doodrijdt. Het begint meteen al goed en je voelt de dreiging al aankomen toch duurt nog een hele tijd in het boek vooraleer er echt iets grimmigs gebeurt.

Dokter Levi Levi, joodser kan het niet, zijn naam zegt alles, neemt de huisartsenpraktijk waar van dokter Simons die voor twee maanden naar Afrika is.

Het komt hem niet ongelegen. Zijn vrouw en hij zijn uit elkaar gegroeid. Er zit wat sleet op de relatie, ook al door haar drukke job als makelaar. s' Avonds is hij degene die voor hun dochter kookt maar weten wat er in haar hoofd omgaat doet hij niet. Die twee maanden zullen volgens hem lang genoeg zijn om erachter te komen of Lea en hij nog naar elkaar verlangen.

De streekroman over een lieflijk dorpje is een goede verpakking voor grimmiger verhalen die zich onder de oppervlakte afspelen. Hoewel je er als lezer wel een hele tijd moet op wachten.

De dokter voelt zich bekeken bij aankomst in het dorp. Dat gevoel zal hem de hele tijd niet meer verlaten.

Zo wordt de spanning geleidelijk aan opgebouwd hoewel het lang duurt vooraleer er echt iets gebeurd.

De dokter wordt er gemoedelijk onthaald en de bewoners vertrouwen hem hun geheimen toe. Er wordt ook geïnsinueerd op een avontuurtje met Lidie, dierenarts en een bewoner van Westwoud.

Dan wordt hij uitgenodigd voor een dorpsvergadering. Een deel van de bewoners is tegen de moslims. Vanwege het Offerfeest stromen ze elk jaar met honderden het dorp in om een schaap te kopen en te slachten bij boer Tinus Lamberts. Een deel van de dorpelingen is tegen de moslims, een ander deel tegen de schapenslacht maar ze vinden elkaar in hun haat.

Wanneer een buitenlandse jongen Ilias, een vermeend moslim, wordt beschuldigd van verkrachting van een meisje met het syndroom van Down barst de hel los.

Een boek over haat, haat tegenover vreemdelingen en hoe haat identiteit cultiveert. Levi wordt uitgescholden voor 'jodenvod' en hoewel hij al lang niet meer praktiserend Joods is, voelt hij zich daardoor Joodser dan hij is.

Het dorp, het weer en de natuur worden mooi en gedetailleerd geschreven. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, vanuit het perspectief van het hoofdpersonage dokter Levi. Het boek bestaat ook uit geestige fragmenten uit een archief van dokter Simons over zijn patiënten, een brief van zijn moeder dat ze heeft geschreven vlak voor haar dood aan haar zoon en dat Levi niet durft te openen, en het verhaal over de dorpsverwikkelingen natuurlijk.

Bij een 'opflitsend slipje' fronste ik even de wenkbrauwen. Gewoon is het niet, maar glimlachen deed ik wel.