Over het leven en de dood

'Roeien zonder riemen' is een boeiend boek, eigenlijk een soort dagboek, met fragmenten uit het laatste levensjaar van Ulla-Carin Lindquist.

Op de binnenkant van het boek staat onder de titel te lezen: 'Een boek over het leven en de dood' met een nawoord van Martin Ingvar, professor cognitieve neurofysiologie aan het Karolinska Institutet. Het boek is vertaald door CLementine Luijten.

Ulla-Carin werkt fulltime en moeder te zijn van kleine kinderen is voor haar net zo zwaar als voor ieder ander. Met dat verschil dat iedereen kan zien hoe weinig ze geslapen heeft wanneer ze het nieuws presenteert voor twee miljoen kijkers in Zweden.

Ze is een dynamische, actieve vrouw in de bloei van haar leven wanneer haar de ziekte ALS treft. Bij ALS gaan de motorische zenuwen verloren waardoor de spieren wegkwijnen. De toenemende spieruitval maakt dat de patiënt immobiel wordt en krijgt daardoor pijn. Ook de ademhaling wordt moeilijker, net als praten en slikken.

Ulla-Carin besluit op te schrijven wat haar overkomt. Hoe haar lichaam het laat afweten en ze afhankelijk wordt van anderen. Hoe ze moet leven met de gedachte dat ze haar kinderen niet zal zien opgroeien. Maar ook over vriendschap en liefde en levensvreugde, die ze nu meer dan vroeger, ervaart.

Het is een zeer mooi, intens verdrietig maar nooit sentimenteel boek. Het lijkt volkomen beheerst te zijn geschreven. Zonder opsmuk. Over verdriet en pijn, verlies en ook vreugde en lachen, over leven in het hier en nu. Op 10 maart 2004 is Ulla-Carin thuis overleden.

Een literair non-fictie boek dat het verdiend om gelezen te worden.