Lezersrecensie
"Vertalen is zoveel meer dan alleen vertalen. Het is een intieme kennismaking met de persoon achter het schrijfwerk"
Ja... Uh..... Ik hou denk ik mijn recensie even wat korter. Ik heb een tijdje geleden 'Schaduw uit het verleden' gelezen en toen gaf ik al aan dat deze boeken me misschien niet zo lagen en dat ik deze mee zou lezen omdat ik de besprekingen doe van samenlezenwe. Nu ben ik best wel openminded ingesteld als het op boeken aankomt en geef ik auteurs graag een tweede (En derde.. en vierde.. en vijfde..) kans, omdat ik er altijd vanuit ga dat er toch wel één boek aan zal sluiten dat wel past bij wat ik leuk of interessant vind om te lezen. Helaas was dat bij 'Familiestuk' niet het geval. En ik zal uitleggen waarom.
De schrijfstijl van Hetty Visser is heerlijk. Laat ik daar even mee beginnen. Haar manier van schrijven leest heerlijk en vlot weg, de verhalen zijn kort en daardoor verlopen ze ook sneller dan een gemiddelde thriller en hierdoor zijn deze boeken uitermate geschikt als tussendoortje tussen alle zwaardere boeken door. Ik was er dan ook in twee avonden doorheen.
De karakters in het verhaal blijven, ik denk mede doordat het een kort verhaal is, wat aan de oppervlakte. Je komt wel wat basisdingen te weten over de hoofdpersoon, Sara, maar er mist toch ook een hele hoop. De persoon achter de dagboeken, waar het verhaal een beetje om draait, is Mireille, en eigenlijk weet je over haar nog het meest (Logisch ook), maar helaas bleef ook zij voor mij wat aan de oppervlakte. Je weet dat ze kan zingen, je weet dat ze uit een rijke familie komt en je weet dat ze in Nederland woonde, ver weg van haar eigen familie, nadat ze 'naar een internaat is gestuurd vanwege een inzinking'. Maar heel veel anders weet je niet van haar, of van haar familie. In een kort verhaal kan je natuurlijk ook niet verwachten dat je alle ins en outs weet van elk personage, maar ik vind het altijd fijn om een soort basislijn te hebben waarmee ik een band kan opbouwen of waardoor ik me enigszins kan identificeren met en karakter en dat miste ik hier wel.
Qua verhaal heb ik een beetje een 'Wat heb ik net gelezen?' idee. Het begin was ontzettend sterk. De proloog is mysterieus, spannend en zet een hoge verwachting voor de rest van het verhaal. Helaas zakte het verhaal daarna snel in elkaar. Eigenlijk gebeurt er in twee derde van het verhaal heel erg weinig, op wat hele kleine bijzonderheden na en op het moment dat er eindelijk echt wat actie komt in het verhaal, kon ik de spanning helemaal niet voelen, tot ergens op het laatste moment. En dat was helaas ook het moment dat het verhaal eindigde in, voor mij, een enorme domper. Ik heb aan het einde totaal niet de antwoorden gekregen die ik zocht, waardoor het verhaal heel erg afgekapt en onaf voelde. Ik ben heel slecht in vaag blijven. Als ik meer vertel dan geef ik delen van het verhaal weg en dat probeer ik altijd te voorkomen, maar het spannende moment werd voor mij dus te niet gedaan door het abrupte en nietszeggende einde. Er zat ook wat romantiek in het verhaal, maar die was voor mij niet echt van toegevoegde waarde.
Dat gezegd hebbende, wil ik wel zeggen dat dit boek erg veel potentie had. Een vertaalster die door het vertalen van dagboeken in de huid van een overleden persoon kan kruipen, spreekt me erg aan. Dat er daardoor allemaal (gevaarlijke) geheimen aan het licht komen dit het leven van de hoofdpersoon in gevaar kunnen brengen, vind ik klinken als een geweldig verhaal. Helaas heeft 'Familiestuk' mijn verwachtingen voor een verhaal van deze soort niet echt waargemaakt en, sorry, heb ik een beetje spijt van het lezen van dit boek. Ik wil niet zeggen dat ik hierna nooit meer een boek van Hetty Visser ga oppakken, want om eerlijk te zijn, heeft ze nog meer boeken staan die me qua concept wel heel erg aanspreken en ik ben er nog steeds van overtuigd dat er voor mij ook eentje tussen zal zitten die me compleet zal verrassen over verbazen. Maar dit verhaal was het niet voor mij. Ik ga verder met mijn zoektocht naar het Hetty Visser boek dat helemaal bij mij past. En jij?
Ik geef 'Familiestuk' 2 sterren en ga erop hopen dat de volgende me heel veel beter zal bevallen.
~Live Your Life Reading
De schrijfstijl van Hetty Visser is heerlijk. Laat ik daar even mee beginnen. Haar manier van schrijven leest heerlijk en vlot weg, de verhalen zijn kort en daardoor verlopen ze ook sneller dan een gemiddelde thriller en hierdoor zijn deze boeken uitermate geschikt als tussendoortje tussen alle zwaardere boeken door. Ik was er dan ook in twee avonden doorheen.
De karakters in het verhaal blijven, ik denk mede doordat het een kort verhaal is, wat aan de oppervlakte. Je komt wel wat basisdingen te weten over de hoofdpersoon, Sara, maar er mist toch ook een hele hoop. De persoon achter de dagboeken, waar het verhaal een beetje om draait, is Mireille, en eigenlijk weet je over haar nog het meest (Logisch ook), maar helaas bleef ook zij voor mij wat aan de oppervlakte. Je weet dat ze kan zingen, je weet dat ze uit een rijke familie komt en je weet dat ze in Nederland woonde, ver weg van haar eigen familie, nadat ze 'naar een internaat is gestuurd vanwege een inzinking'. Maar heel veel anders weet je niet van haar, of van haar familie. In een kort verhaal kan je natuurlijk ook niet verwachten dat je alle ins en outs weet van elk personage, maar ik vind het altijd fijn om een soort basislijn te hebben waarmee ik een band kan opbouwen of waardoor ik me enigszins kan identificeren met en karakter en dat miste ik hier wel.
Qua verhaal heb ik een beetje een 'Wat heb ik net gelezen?' idee. Het begin was ontzettend sterk. De proloog is mysterieus, spannend en zet een hoge verwachting voor de rest van het verhaal. Helaas zakte het verhaal daarna snel in elkaar. Eigenlijk gebeurt er in twee derde van het verhaal heel erg weinig, op wat hele kleine bijzonderheden na en op het moment dat er eindelijk echt wat actie komt in het verhaal, kon ik de spanning helemaal niet voelen, tot ergens op het laatste moment. En dat was helaas ook het moment dat het verhaal eindigde in, voor mij, een enorme domper. Ik heb aan het einde totaal niet de antwoorden gekregen die ik zocht, waardoor het verhaal heel erg afgekapt en onaf voelde. Ik ben heel slecht in vaag blijven. Als ik meer vertel dan geef ik delen van het verhaal weg en dat probeer ik altijd te voorkomen, maar het spannende moment werd voor mij dus te niet gedaan door het abrupte en nietszeggende einde. Er zat ook wat romantiek in het verhaal, maar die was voor mij niet echt van toegevoegde waarde.
Dat gezegd hebbende, wil ik wel zeggen dat dit boek erg veel potentie had. Een vertaalster die door het vertalen van dagboeken in de huid van een overleden persoon kan kruipen, spreekt me erg aan. Dat er daardoor allemaal (gevaarlijke) geheimen aan het licht komen dit het leven van de hoofdpersoon in gevaar kunnen brengen, vind ik klinken als een geweldig verhaal. Helaas heeft 'Familiestuk' mijn verwachtingen voor een verhaal van deze soort niet echt waargemaakt en, sorry, heb ik een beetje spijt van het lezen van dit boek. Ik wil niet zeggen dat ik hierna nooit meer een boek van Hetty Visser ga oppakken, want om eerlijk te zijn, heeft ze nog meer boeken staan die me qua concept wel heel erg aanspreken en ik ben er nog steeds van overtuigd dat er voor mij ook eentje tussen zal zitten die me compleet zal verrassen over verbazen. Maar dit verhaal was het niet voor mij. Ik ga verder met mijn zoektocht naar het Hetty Visser boek dat helemaal bij mij past. En jij?
Ik geef 'Familiestuk' 2 sterren en ga erop hopen dat de volgende me heel veel beter zal bevallen.
~Live Your Life Reading
1
Reageer op deze recensie