Ik hoop op beter voor de volgende delen

Ik las deze week dat deel 8 komende maand al uitkomt, en hier zijn wij, er achteraan hobbelend met deel 9.. Ik hoop dat we snel inhalen, want ik wil weten wat er nog allemaal gaat komen.

Ik kan wel weer eenzelfde riedeltje houden over het door het boek heen vliegen, de makkelijke en toegankelijke schrijfstijl, de meerdere verdachten die Carla zo goed op weet te zetten en de verschillende verhaallijnen die altijd ergens samenkomen, maar ik geloof dat jullie dat nu allemaal wel weten. Daarom kom ik meteen maar ter zake en probeer deze recensie wat korter te houden. Ik denk dat iedereen die deze recensie tegenkomt toch zelf ook al de voorgaande 8 delen heeft gelezen. Als dat niet zo is, raad ik je zeer zeker aan om die wel te gaan lezen! Ik lees de boeken samen met de samenlezenwe-club dus als je nog mee wil lezen met de volgende delen, stuur dan Inge een berichtje om mee te kunnen doen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Ik kom maar meteen met de deur in huis vallen. Voor mij was 'Toen waren er vier' het minst leuke deel van de serie toe nu toe. Ik heb van de voorgaande delen erg genoten, al werd het met per deel steeds ietsje minder na ongeveer het vijfde deel. Het vorige deel heeft me echt positief verrast en ik hoopte ergens dat dat nu dus ook weer zo zou zijn, maar helaas was het me deze keer niet gegund.

Carla Kovach heeft een goed verhaal neer gezet, daar wil ik niet op afvallen. Ze heeft een mooie doelgroep uitgekozen om een verhaal omheen te schrijven, ze heeft weer een lekker vlot verhaal geschreven en het was ook wel spannend. De karakters waren interessant en het onthullen van alle geheimen in het verhaal was ook weer leuk om te doen. Er zaten ook weer wat toxische mannen in het verhaal, wat eigenlijk een standaard is in de boeken van Carla Kovach. Maar... En daar komt hij, ik kon me niet goed vinden in het verhaal. Ik was wel benieuwd naar de afloop, het was wel verrassend in de zin dat ik de dader niet helemaal zag aankomen en dat er dingen gebeurden die ik niet helemaal door had vanaf het begin. Maar ik kon me gewoon niet vinden in deze doelgroep.

Ja, ik ben ook een tiener geweest, maar ik heb geen normale tienerjaren geweest. Ja, ik hield geheimen achter voor mijn ouders, maar die waren compleet anders dan de geheime feestjes met alcohol, drugs en seks. Dus ik snapte de helft van de acties van deze tieners niet. Het intimideren, het manipuleren.. Ik kon het gewoon moeilijk snappen of me erin inleven om eerlijk te zijn. Ik kon bepaalde karakters (of eigenlijk 1 ervan) nog wel begrijpen. Maar het feit dat ik in die zin een hele periode van mijn leven heb gemist, nooit echt puber ben geweest, zorgt er wel voor dat ik een bepaalde afstand ervaarde tijdens het lezen. Misschien dat anderen zich er wel heel goed in konden vinden, maar ik deze keer niet zo.

Interessant vond ik de tweede verhaallijn die door het verhaal heen liep, de afhankelijke vrouw, zowel mentaal als fysiek, die raakte me wel en dit deel van het verhaal vond ik dan ook het leukste van het hele boek. Natuurlijk is dit een terugkerend onderwerp in de boeken van Carla Kovach, maar deze psychologie hierachter is zo goed uitgewerkt dat het voor mij gewoon een heel interessant lijntje is door de boeken heen.

Wat me ook opviel is dat ik merk dat weten dat er al 18 delen zijn ervoor zorgt dat de spanning rondom de verhaallijn van Gina Harte bij mij wat zijn doel mist. Als je dit boek leest op het moment dat het uitgebracht wordt, dan weet je niet wat er komen gaat en kan elk deel de laatste zijn door de geheimen van Gina die misschien naar boven komen. Maar omdat er al 9 delen meer zijn dan deze, weet je gewoon dat er toch weinig gaat gebeuren en dat zorgt ervoor dat het voor mij nu wat uitgemolken gaat voelen. De band die ik met Gina voelde begint wat te vervagen en het duurt mij net wat te lang allemaal. Natuurlijk is het fijn dat er ook in dit deel weer stappen in de goede richting komen, maar daarvoor moet er wel weer van alles gebeuren, wat voor mij nu een beetje als onnodig gaat voelen. Ik was in het vorige deel zo blij dat Gina sterker leek te staan. En tuurlijk weet ik dat herstel met pieken en dalen gaat, dat er geen rechte lijn is, maar toch merk ik na 9 delen dat het mijn interesse niet meer zo heeft, en dat ik me vooral afvraag wat er dan nog zou moeten komen in die volgende delen. En heel langzaam begin ik er wat tegenop te zien om dan nog weer een deel aan te moeten zien dat Gina zichzelf in de nesten werkt door te liegen en bedriegen.. Ik vind hem lastig.

Deze boeken zijn heerlijk, maar toch verliezen ze bij mij ook een klein beetje charme en ik hoop hoop hoop zo ontzetten dat ik in de volgende delen mijn liefde voor Gina en Briggs weer terug kan vinden...

Ik geef "Toen waren er vier" 3,25 sterren!

~ Live Your Life Reading