Super start van de serie! Spannend, grappig en vol karakter

Na de Grant County serie met Sara Linton en lieve lieve Jeffrey, is het nu dan toch eindelijk tijd voor de Will Trent serie. Aanvankelijk dacht ik dat deze serie heel erg zou lijken op de Grant County serie, maar ik heb nu toch wel gemerkt dat er verschillen zijn.

In de uitgave die ik heb is er een voorwoord/inleiding van Karin Slaughter zelf die uitlegt hoe ze is gaan schrijven, hoe de serie van Grant County is ontstaan en waarom ze besloot om aan de Will Trent serie te beginnen en met welke insteek. De Grant County serie is meer gefocust op de gebeurtenissen en het stadje, terwijl de Will Trent serie, zoals je misschien wel kan raden, echt over Will Trent gaat en echt op dit karakter is gebouwd.

Triptiek is hierin het eerste deel van de serie en ik had er wel heel erg veel over gehoord, maar had ze nog steeds niet gelezen. Na een daverend succes in de eerste serie, stond ik dan ook te springen om verder te lezen. Ik heb dit boek deels met samenlezenwe gelezen, maar ik heb er ook samen met .. uh... Dinges een buddyread van gemaakt, omdat het voor ons beide de eerste keer was dat we de serie lezen. En wat was het genieten om dit boek samen te kunnen lezen! Er gebeurt namelijk nogal wat in het boek waar je of over moet sparren, of waar je gewoonweg heel hard om moet lachen. Want als Karin Slaughter één ding heel goed kan, dan is het een donkere thriller schrijven die toch vol zit met (ook wel donkere) humor. Dat maakt dat het boek ontzettend lekker weg leest en dat je naast de moeilijke en donkere gedeeltes, toch ook vaak heel hard kan lachen om de rare en droge humor die gebruikt wordt. Ik ga daar persoonlijk erg goed op.

Dit boek (Deze serie) is zoals ik al zei gebouwd rondom Will Trent en in dit boek krijgt hij zijn introductie. Het is bijzonder om Will Trent te leren kennen. Hij is een man van erg weinig woorden, die erg weinig van zichzelf laat zien (Letterlijk en figuurlijk), maar toch ontzettend oplettend is en op zijn eigen manier alle puzzelstukjes samen weet te leggen. Ook heeft Will Dyslexie, die hij (wat nogal mislukt, laten we eerlijk zijn) koste wat kost verborgen wil houden, omdat hij toch al een beetje een buitenbeentje is. Will Trent komt over als iemand die alles ziet wat er om hem heen gebeurt, maar soms totaal blind is voor wat er bij hem zelf gebeurt. Ik vind dit lachen, ik vind dit heerlijk. Het geeft je het gevoel alsof het een volwassen man is, maar toch ook nog een klein jongetje dat de wereld nog moet ontdekken.. op sociaal gebied vooral. Op andere gebieden heeft hij namelijk een wereld van ellende meegemaakt, te zien aan de overvloed van littekens op zijn lichaam.

Naast Will Trent zijn er in dit boek echter nog meer interessante karakters met elk hun eigen persoonlijkheid, elk hun eigen eigenschappen die naar voren komen. Een vaster karakter in de serie is Angie Polaski, die Will al kent sinds hun kindertijd. Zij heeft ook meteen een belangrijke rol in Will zijn leven, omdat ze hem beter kent dan wie ook. Tegelijkertijd heeft ze ook een greep op hem die niet persé heel gezond is, en ik denk ook dat we daar in de komende delen nog wel meer van zullen zien. Ze lijkt me ergens een schat van een meid, maar toch heeft ze ook kleine karaktertrekjes die minder aangenaam zijn, en Will lijkt nogal wat mensen om zich heen te hebben met diezelfde trekjes.

Ook de 'Dader' is in dit boek aan het woord en heeft een eigen perspectief. Je leest zo van alle kanten een stukje van het verhaal en langzaam maar zeker bouwen de perspectieven naar elkaar toe en wordt het verhaal één geheel. Ik vond dat het verhaal heel erg fijn en vlot geschreven was. Ergens besef ik me ook dat het verhaal wet wat langzaam was, omdat er heel veel karakter opbouw plaatsvindt in dit verhaal, en dat daar de focus meer lag, maar toch was ik voor mijn doen erg snel door het verhaal heen. Ik heb van begin tot einde genoten van de schrijfstijl, de snelheid en de opbouw in het verhaal en heb wederom staan kijken van het talent dat Karin Slaughter bezit als het om schrijven gaat.

Qua verhaal heb ik dan ook erg weinig aan te merken. Het verhaal begint goed met een moord die in 1985 is gepleegd en vervolgens maak je een tijdssprong van zo'n 20 jaar en lijkt hetzelfde weer te gebeuren. En daarmee komt het verhaal op gang. Want degene die de moord 20 jaar geleden heeft gepleegd is net vrij... of?.... Eigenlijk is er al vrij snel duidelijk wat er aan de hand is en wie er betrokken is bij de moorden die gepleegd zijn. Wat interessanter is, is dat de dader ongezien blijft, een hele lange tijd, terwijl de politie er met de neus bovenop zit. Het was mooi om zowel vanuit de vemeende dader als de dader hun gedachtepatronen te zien, om te zien hoe ze van elkaar verschilden en wat een dader eigenlijk tot dader maakt. Het was ook mooi om te zien hoe Will en Angie meteen op basis van intuïtie lijken te weten dat er iets niet klopt met bepaalde personages, al kunnen ze hun vinger en dan niet persé op leggen.

Ondanks de voorspelbaarheid van het verhaal, heb ik echt van elke seconde genoten, gewoon door hoe knap het in elkaar gezet is. Ik weet ook dat niet iedereen het met me eens is en dat er heel veel mensen moeite mee hebben gehad om door het verhaal heen te komen. Ik had dit dus totaal niet en misschien moet het soort verhaal je dan ook gewoon liggen. Natuurlijk geef ik ook eerlijk toe dat ik gewoon meteen al fan was van Karin Slaughter en dat ik betwijfel of er ook maar één boek is dat me echt zal teleurstellen. Tot nu toe vind ik ze allemaal geweldig. De verschillende verhaallijnen, de chaos binnen de politie die geheid voor allerlei andere problemen gaat zorgen in de komende delen, Will en zijn hond Betty, de leuke humor, de donkere momenten. Al die dingen apart van elkaar zorgen er bij mij weer voor dat ik helemaal aan het verhaal zat vast gelijmd en het maar moeilijk weg kon leggen.

Ik geef 'Triptiek' daarom ook 4,5 ster!

~Live Your Life Reading