Lezersrecensie
Bijzondere samenwerking
Hans en Grietje - Stephen King & Maurice Sendak
Maurice Sendak (1928-2012) kent bijna iedereen van het weergaloze prentenboek Max en de maximonsters. Een klassieker: een universeel en spannend verhaal over een jongen die een bijzondere ontmoeting heeft met griezelige monsters. Vooral de tekeningen spreken tot de verbeelding, uniek in zijn soort.
In 1997 maakte Sendak het decor voor een opera over Hans en Grietje. De tekeningen werden opgeborgen, maar onlangs werden ze weer uit de kast gehaald: Stephen King werd gevraagd om het verhaal van Hans en Grietje op te schrijven bij de illustraties.
In het voorwoord lees je dat King het een geweldige opdracht vond: ook in zijn leven was Max en de maximonsters een graag gelezen boek. King is natuurlijk een beroemde schrijver van griezelige boeken waarvan veel verfilmd zijn (en ik heb daar niks van gelezen of gezien, want ik hou totaal niet van griezelen).
Nou, daar gaan we dan. Hans en Grietje is, ontdekte ik wederom, de nachtmerrie van ieder kind. Je ouders die je ‘wegdoen’ omdat ze niet genoeg te eten voor je hebben of omdat ze je gewoon zat zijn. Gelukkig hebben Hans en Grietje elkaar, en blijven ze ‘cool’ op het juiste moment: Grietje is zelfs de grote held van het verhaal.
Maar ja, het verhaal dat kennen we nu wel. Het zijn de illustraties die je laten klappertanden en gruwelen. Iets in de tekeningen maakt dat de sfeer duister, grimmig en onvoorspelbaar is. De kracht van het verhaal zit ‘m toch echt daarin. En ja, King kan schrijven, maar de tekst is eigenlijk van ondergeschikt belang.
Een mooie uitgave van een bijzondere samenwerking die 13 jaar na het overlijden van Sendak verschijnt. Een prentenboek voor jong en oud, hoewel ik wel echt zou checken of de prenten niet té eng voor jouw kleuter zijn.
Maurice Sendak (1928-2012) kent bijna iedereen van het weergaloze prentenboek Max en de maximonsters. Een klassieker: een universeel en spannend verhaal over een jongen die een bijzondere ontmoeting heeft met griezelige monsters. Vooral de tekeningen spreken tot de verbeelding, uniek in zijn soort.
In 1997 maakte Sendak het decor voor een opera over Hans en Grietje. De tekeningen werden opgeborgen, maar onlangs werden ze weer uit de kast gehaald: Stephen King werd gevraagd om het verhaal van Hans en Grietje op te schrijven bij de illustraties.
In het voorwoord lees je dat King het een geweldige opdracht vond: ook in zijn leven was Max en de maximonsters een graag gelezen boek. King is natuurlijk een beroemde schrijver van griezelige boeken waarvan veel verfilmd zijn (en ik heb daar niks van gelezen of gezien, want ik hou totaal niet van griezelen).
Nou, daar gaan we dan. Hans en Grietje is, ontdekte ik wederom, de nachtmerrie van ieder kind. Je ouders die je ‘wegdoen’ omdat ze niet genoeg te eten voor je hebben of omdat ze je gewoon zat zijn. Gelukkig hebben Hans en Grietje elkaar, en blijven ze ‘cool’ op het juiste moment: Grietje is zelfs de grote held van het verhaal.
Maar ja, het verhaal dat kennen we nu wel. Het zijn de illustraties die je laten klappertanden en gruwelen. Iets in de tekeningen maakt dat de sfeer duister, grimmig en onvoorspelbaar is. De kracht van het verhaal zit ‘m toch echt daarin. En ja, King kan schrijven, maar de tekst is eigenlijk van ondergeschikt belang.
Een mooie uitgave van een bijzondere samenwerking die 13 jaar na het overlijden van Sendak verschijnt. Een prentenboek voor jong en oud, hoewel ik wel echt zou checken of de prenten niet té eng voor jouw kleuter zijn.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maaike de Vries
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
