C'est la vie.

“Ik denk aan de afgelopen dagen. Hoe ik na het beantwoorden van de advertentie een gevoel in mijn lichaam had van…leven, of iets wat een leven zou kunnen zijn. Mijn leven. Als ik gewoon…ja zou zeggen? Dat is het enige wat ik hoef te doen. ‘Ja, ik wil’ schrijven. En dan weggaan. En dan zien we wel”
 
De 49-jarige Agneta woont met haar man Magnus in Zweden. Haar baan staat op de tocht, haar kinderen nemen alleen contact op als ze geld willen en Magnus is alleen maar bezig met zijn gezondheid en dringt dit ook aan Agneta op.
Agneta voelt zich ongemakkelijk in sociale situaties, maakt zichzelf onzichtbaar en is haar levenslust verloren.

“Ik heb alles. Een gezin, een vaderland, twee kinderen maar ik heb eigenlijk geen libido. Ik zit helemaal zonder eigen drift. Ik heb geen….mezelf”.
 
Dan ziet ze in de krant een bijzondere advertentie, waarop ze besluit te reageren met als gevolg dat ze naar de Provence vertrekt, waar ze niemand kent en de taal niet spreekt.
Aangekomen op haar bestemming brengt Fabien (met wie ze communiceert via Google translate) haar naar haar (op zijn zachts gezegd) bijzondere oppasadres.
Agneta voelt zich in eerste instantie niet op haar gemak maar teruggaan naar huis in de eerste week is geen optie, omdat ze haar man geen gelijk wil geven. Dus ze blijft….en wat begint als een impulsieve vlucht blijkt een reis vol zelfontdekking en transformatie.

“Natuurlijk ben jij een vogel die zich verkleedt. Ik kan de nieuwe veren onder je huid zien, klaar om tevoorschijn te komen. Je zult versteld staan, wacht maar af.”
 
In deze roman neemt Emma Hamberg de lezer mee in het leven van Agneta. Het verhaal is geschreven vanuit het ik-perspectief waardoor de lezer meekijkt in de gedachtewereld van Agneta.
Het verhaal sprak me meteen aan, Agneta die stiekem een wijntje neemt buiten het zicht van haar man, haar worsteling met sociale situaties, haar wat kleurloze bestaan.
Eenmaal in Frankrijk wordt het een groot avontuur. De auteur weet de karakters levendig te omschrijven, maar ook de omgeving, het heerlijke eten en drinken en de soms wat absurdistische situaties worden beeldend beschreven.

Ondanks de soms wat onwerkelijke situaties bleef het boek me van begin tot eind boeien. Het paste helemaal in het verhaal. De auteur weet de serieuze thema’s op een luchtige, soms ontroerende manier en met humor neer te zetten. Ook het thema dementie komt aan bod. Waar Agneta zichzelf hervindt, verliest Einar zichzelf meer en meer door deze vreselijke ziekte. Dit wordt realistisch en respectvol beschreven.

De ontwikkeling die Agneta doormaakt is prachtig. Juist in een omgeving waar ze niemand kent en de taal niet spreekt wordt ze gezien en durft ze ook zichzelf te gaan zien en te omarmen.
Ik heb Agneta in mijn hart gesloten! 

Een hartverwarmende roman over opnieuw beginnen, uit je comfortzone stappen en weer durven dansen.

Chapeau voor Fulco Tuynman die de vertaling deed.

Ik wil Uitgeverij Oceaan hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar, met aansprekende cover!