Lezersrecensie
Een waargebeurd verhaal over het volgen van je dromen
“Als we echt vrij wilden zijn, dan zat er maar één ding op: het huis verkopen. Keuzes maken”.
Die keuze maakten Natacha en haar partner Jannick tijdens een jarenlange verbouwing van hun woning. Ze hadden beiden een goede baan, een huis, vrienden en familie en toch knaagde er iets. Het huidige systeem, de consumptiemaatschappij, de afhankelijkheid van allerlei voorzieningen, Natacha en Jannick wilden dit niet meer. Ze vroegen zich af wat hen nu echt gelukkig zou maken.
“Vaak minder geld en spullen, maar meer vrijheid, zelfbeschikking, voldoening, ruimte en diepe connectie met de natuur"
Het stel besloot hun hart te volgen en te emigreren naar Portugal om daar een zelfvoorzienend leven op te bouwen.
Rond die tijd, in 2020 kreeg Natacha, na veel zelfonderzoek de diagnose ASS (autismespectrumstoornis). De psychiater die de diagnose stelde kon de plannen van Natacha en Jannick alleen maar toejuichen.
Een drukke periode in België volgde, het afronden van de verbouwing van hun huis, het opknappen van een oude camper voor de reis, werken, de reis voorbereiden en het sociale leven.
In 2022 was het zover. Het stel vertrok naar hun nieuwe thuisland, niet gehaast en niet rechtstreeks. Ze toerden eerst maanden met hun camper via Nederland en België door Frankrijk. Natacha merkt dat het haar goed doet, minder sociale verplichtingen, de natuur, minder drukte om haar heen en meer tijd om te reflecteren en te schrijven.
“Ineens besefte ik dat we al een maand onderweg waren. Die avond schreef ik in mijn boekje: ‘Ik voel me zo vrij! Alles is goed. Ik voel me ontspannen en vervuld van leven!
De reis was niet alleen maar fijn en ontspannen. Plannen maken voor Portugal, vele muggen, de aanschaf van Buju de pup, die een kleine (maar lieve) handenbinder bleek te zijn en de camper bleek moeite te hebben met de lange tocht en grote hoogten.
Aangekomen in Portugal begon de zoektocht naar een eigen plek, die ze uiteindelijk vonden: Terra do Rio. Een stuk land met vervallen gebouwen. Een mooie maar ook stressvolle tijd brak aan, stapels papierwerk, urenlange wachtrijen, van het kastje naar de muur gestuurd worden, en een nieuwe taal leren.
Natacha en Jannick werkten (en werken) keihard op hun nieuwe land en kregen daarbij hulp van verschillende mensen, onder andere van hun lieve buurvrouw Catarina die hen op allerlei manieren bijstond en hen voorzag van lekker eten, moestuintips, haar zonen stuurde voor zware klussen en vooral hen thuis liet voelen in hun nieuwe land.
“Het was niet makkelijk, maar eindelijk voelde het juist, op alle vlakken. Alsof dit plekje jarenlang op ons lag te wachten, tot we de sprong waagden”.
“Ons pad” is het verslag van de reis van Natacha en Jannick. De fijne momenten worden mooi beschreven maar niet geromantiseerd. De auteur neemt de lezer ook mee in de stressvolle momenten, de onderlinge verhoudingen, de tegenslagen en ook de twijfel. Dit maakt het tot een eerlijk verhaal zonder opsmuk. De lezer wordt in detail meegenomen op reis. Persoonlijk vond ik sommige gedeeltes (met name over de reis door Frankrijk) soms iets te gedetailleerd, wat de vaart een beetje uit het verhaal haalt. Anderzijds weet de auteur wel een heel beeldend verhaal te schetsen. De natuur, de mensen, het eten, kwamen tot leven. Het respect en de bewondering wat het stel heeft voor het land, de aarde, komt goed naar voren. Het boek is nergens belerend maar zet wel aan het denken, het klimaat, de “ratrace” van het leven, onze consumptiemaatschappij en de toekomst.
De hartelijkheid van de buurvrouw, Catarina (en vele andere personages uit het boek) is hartverwarmend en een voorbeeld voor velen.
Ik heb bewondering voor de Natacha en Jannick, wat een harde werkers met ongelooflijk veel doorzettingsvermogen! Ze hebben veel respect voor de natuur en leven vanuit dankbaarheid. Wat zij bewerkstelligen is bewonderenswaardig. Het boek is geen boek over autisme maar Natacha beschrijft wel eerlijk waar ze tegenaan loopt en dat dit ook moeilijk kan zijn; niet altijd ten volle mee kunnen doen, de behoefte aan controle, spanningen en overprikkeling. Knap hoe ze hiermee omgaat en ook kan reflecteren hierop.
Ik moest wel even wennen aan de schrijfstijl, het is echt een reisverslag, geen roman, maar wel een inspirerend reisverslag dat ik kan aanbevelen.
De prachtige cover is ontworpen door Julie Cooreman
Het avontuur van Natacha en Jannick is ook te volgen op onderdebomen.be
Ik wil Uitgeverij Best in Books, het Boekencafe en Natacha hartelijk bedanken voor de recensie exemplaar.
Sterren 3.5
Die keuze maakten Natacha en haar partner Jannick tijdens een jarenlange verbouwing van hun woning. Ze hadden beiden een goede baan, een huis, vrienden en familie en toch knaagde er iets. Het huidige systeem, de consumptiemaatschappij, de afhankelijkheid van allerlei voorzieningen, Natacha en Jannick wilden dit niet meer. Ze vroegen zich af wat hen nu echt gelukkig zou maken.
“Vaak minder geld en spullen, maar meer vrijheid, zelfbeschikking, voldoening, ruimte en diepe connectie met de natuur"
Het stel besloot hun hart te volgen en te emigreren naar Portugal om daar een zelfvoorzienend leven op te bouwen.
Rond die tijd, in 2020 kreeg Natacha, na veel zelfonderzoek de diagnose ASS (autismespectrumstoornis). De psychiater die de diagnose stelde kon de plannen van Natacha en Jannick alleen maar toejuichen.
Een drukke periode in België volgde, het afronden van de verbouwing van hun huis, het opknappen van een oude camper voor de reis, werken, de reis voorbereiden en het sociale leven.
In 2022 was het zover. Het stel vertrok naar hun nieuwe thuisland, niet gehaast en niet rechtstreeks. Ze toerden eerst maanden met hun camper via Nederland en België door Frankrijk. Natacha merkt dat het haar goed doet, minder sociale verplichtingen, de natuur, minder drukte om haar heen en meer tijd om te reflecteren en te schrijven.
“Ineens besefte ik dat we al een maand onderweg waren. Die avond schreef ik in mijn boekje: ‘Ik voel me zo vrij! Alles is goed. Ik voel me ontspannen en vervuld van leven!
De reis was niet alleen maar fijn en ontspannen. Plannen maken voor Portugal, vele muggen, de aanschaf van Buju de pup, die een kleine (maar lieve) handenbinder bleek te zijn en de camper bleek moeite te hebben met de lange tocht en grote hoogten.
Aangekomen in Portugal begon de zoektocht naar een eigen plek, die ze uiteindelijk vonden: Terra do Rio. Een stuk land met vervallen gebouwen. Een mooie maar ook stressvolle tijd brak aan, stapels papierwerk, urenlange wachtrijen, van het kastje naar de muur gestuurd worden, en een nieuwe taal leren.
Natacha en Jannick werkten (en werken) keihard op hun nieuwe land en kregen daarbij hulp van verschillende mensen, onder andere van hun lieve buurvrouw Catarina die hen op allerlei manieren bijstond en hen voorzag van lekker eten, moestuintips, haar zonen stuurde voor zware klussen en vooral hen thuis liet voelen in hun nieuwe land.
“Het was niet makkelijk, maar eindelijk voelde het juist, op alle vlakken. Alsof dit plekje jarenlang op ons lag te wachten, tot we de sprong waagden”.
“Ons pad” is het verslag van de reis van Natacha en Jannick. De fijne momenten worden mooi beschreven maar niet geromantiseerd. De auteur neemt de lezer ook mee in de stressvolle momenten, de onderlinge verhoudingen, de tegenslagen en ook de twijfel. Dit maakt het tot een eerlijk verhaal zonder opsmuk. De lezer wordt in detail meegenomen op reis. Persoonlijk vond ik sommige gedeeltes (met name over de reis door Frankrijk) soms iets te gedetailleerd, wat de vaart een beetje uit het verhaal haalt. Anderzijds weet de auteur wel een heel beeldend verhaal te schetsen. De natuur, de mensen, het eten, kwamen tot leven. Het respect en de bewondering wat het stel heeft voor het land, de aarde, komt goed naar voren. Het boek is nergens belerend maar zet wel aan het denken, het klimaat, de “ratrace” van het leven, onze consumptiemaatschappij en de toekomst.
De hartelijkheid van de buurvrouw, Catarina (en vele andere personages uit het boek) is hartverwarmend en een voorbeeld voor velen.
Ik heb bewondering voor de Natacha en Jannick, wat een harde werkers met ongelooflijk veel doorzettingsvermogen! Ze hebben veel respect voor de natuur en leven vanuit dankbaarheid. Wat zij bewerkstelligen is bewonderenswaardig. Het boek is geen boek over autisme maar Natacha beschrijft wel eerlijk waar ze tegenaan loopt en dat dit ook moeilijk kan zijn; niet altijd ten volle mee kunnen doen, de behoefte aan controle, spanningen en overprikkeling. Knap hoe ze hiermee omgaat en ook kan reflecteren hierop.
Ik moest wel even wennen aan de schrijfstijl, het is echt een reisverslag, geen roman, maar wel een inspirerend reisverslag dat ik kan aanbevelen.
De prachtige cover is ontworpen door Julie Cooreman
Het avontuur van Natacha en Jannick is ook te volgen op onderdebomen.be
Ik wil Uitgeverij Best in Books, het Boekencafe en Natacha hartelijk bedanken voor de recensie exemplaar.
Sterren 3.5
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maartjeleest
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
