Familiekroniek op Italiaans eiland

De lange dagen van Castellamare

Op een klein eilandje voor de kust van Sicilië is een kleine leefgemeenschap. Een kerk, een cafe, een bakker en een villa van de graaf enverder veel vissers. De graaf il Conte, is de baas en houd vooruitgang tegen, zo is er geen arts op het eiland, tot dat eindelijk Amadeo Esposito wordt aangenomen.

Het boek bestrijkt een periode van zo'n negentig jaar, waarbij de familie van Esposito centraal staat. Amadeo trouwt en krijgt kinderen, hij koopt een café, de oorlog, zijn kleinkinderen, liefde en tragedie. Het is een familiekroniek die wordt verteld als een waargebeurd verhaal. De omschrijvingen van het eiland zij zo echt, dat het bijna niet te geloven is, dat het hele eiland niet bestaat en dat het verhaal volledig fictief is.

Het boek heeft als rode draad, 'het vertellen van verhalen', Amadeo is er gek op en bewaard alle verhalen die hij hoort. Volksverhalen, over wonderen, maar altijd met een kern van waarheid. Op een eiland als Castellamare zijn de wonderen van St Agata de basis waar de gemeenschap op steunt.

Met een vlotte schrijfstijl weet Catherine Banner de lezer te boeien vanaf de eerste pagina. De personages zijn zo te tegen de komen op een eiland vergelijkbaar aan Castellamare. Het café met de illustere naam: Het café aan het einde van de nacht, is de plek waar eiland bewoners samen komen, en staat voor al die kleine dorpscaféetje die zo typerend zijn voor de kleine leefgemeenschappen overal ter wereld.

Een boek, heerlijk voor zwoele zomeravonden, om even weg te dromen naar de lange dagen van Castellamare.