Fijne detective van Nederlandse bodem

Tieme Woldman (1965) debuteerde in 2013 als thrillerschrijver met Moord in Mantingerveld. Nu is er zijn tweede streek thriller Doodzonde (2019), welke zich afspeelt in Drente.

Met de komst van het Europese kampioenschap Klootschieten, heeft Johan Ruisbeek uit Den Haag zich geïnstalleerd in een Bed & breakfast in Wijster. Elke ochtend gaat hij eerst een rondje klootschieten, maar van zijn laatste ronde komt hij niet meer terug. Het is voor rechercheur Tom Wessels een hele toer om uit te zoeken wie de dader is en komt in een spagaat als zijn beste vriend ineens hoofdverdachte is.

Doodzonde is een rustige thriller, die langzaamaan wordt opgebouwd. De lezer krijgt alle tijd om kennis te maken met alle personages. Die worden niet erg uitgediept, maar krijgen precies genoeg mee om ze te kunnen herkennen en te begrijpen. Rechercheur Wessels is nog wel iets verder uitgewerkt, maar waarom zijn relatie met Lansberg zo slecht is wordt niet duidelijk. Verschillende verdachten komen voorbij, waarbij de verhoren uitgebreid aan bod komen. Woldman weet die dialogen goed neer te zetten en het is dan ook prettig om te lezen. De onmacht bij zowel de rechercheur als bij de verdachten is voelbaar. Hoe moeilijk het is om iemand de waarheid te laten vertellen, en wat kan je wel of niet geloven. Vanuit de verdachte geldt hetzelfde, als de bewijzen zich opstapelen, hoe moet je dan nog je onschuld bewijzen. Tieme Woldman laat zijn recherche team ook flaters slaan, waaruit maar wie blijkt dat niemand perfect is zorgt voor een realistisch beeld. De ontknoping is niet zo spannend helaas, maar in ieder geval niet standaard.

Doodzonde is een fijne thriller/detective die goed is opgebouwd met sympathieke personages en een reëel beeld van een rechercheteam buiten de grote steden.