In de tweede helft wordt het toch nog leuk

Julie Powell is bijna 30, heeft een baantje, man en een klein appartement in New York en weet niet wat ze moet. Dan krijgt ze een frans kookboek van Julia Child onder ogen en besluit in een jaar alle recepten uit het boek te maken. Dat is nogal een onderneming, want het is een ouderwets kookboek en ingrediënten zijn soms moeilijk te krijgen. Toch zet ze door, en begint ondertussen een blog over haar kookavonturen. Dat wordt zo’n succes, dat ze naderhand besluit om er een boek van te maken.

Op de achterzijde van het boek staat: “De culinaire versie van eten, bidden, beminnen”, dat had me moeten waarschuwen, want door dat boek heb ik me heen moeten worstelen.
Ik kan dan ook niet zeggen dat ik gelijk enthousiast was toen ik begon te lezen, terwijl ik dit boek had gekozen, juist omdat het me zo’n leuk verhaal leek.
In de eerste helft van het boek draait het nog weinig om het koken, maar vooral om Julia, haar getob, haar vrienden, verhuizing en meer gemekker. Tussendoor wat intermezzo’s over Paul en Julia Child, wat ik maar een vreemde zijweg in het verhaal vond.

Ik heb het boek halverwege weggelegd om te vergeten en ben wat anders gaan lezen. Helaas was het een bibliotheek boek en na de tweede melding dat het terug moest, of verlengd moest worden besloot ik het nog een kans te geven en heb het weer opgepakt. En ineens was het wel leuk. Het ging nu meer over het koken en het blog en de worsteling in een kleine keuken met onmogelijke recepten, bevroren waterleidingen, verstopte afvoer, kreeften, eenden, flensjes ed. Met als gevolg het toch nog een leuk boek was om uit te lezen, en het krijg daarom 3 sterren.

De uitvoering van het boek was de “filmversie” met op de voorkant de hoofdrolspelers, Meryl Streep en Amy Adams. Dat had me ook getrokken bij de keuze van het boek. Toch maar eens de film gaan kijken, ben zeer benieuwd wat ze er van gemaakt hebben.