Rozijnenbrood met kaas

Deze novelle heeft twee verhalen in twee tijdlijnen. Het begint in 1970 met de jonge vrouwen Juliette en Marie die net achttien zijn geworden en vanuit het weeshuis naar een hofje verhuizen. Beide vinden een baantje en moeten ook vrijwilligerswerk doen als vereiste om in het hofje te mogen wonen. Wanneer Marie in de problemen komt, wil Juliette haar steunen, maar komt daarbij zelf in gewetensnood. Dan komt dominee Riley met het verhaal over Femke en Beatrice Winslow, wat zich afspeelt in de 19e eeuw en een stuk Leidse geschiedenis beschrijft, en dat verhaal helpt Juliette om de juiste keus te maken.

Het is knap hoe deze twee verhalen in relatief weinig pagina’s toch zo zorgvuldig kunnen worden uitgewerkt. Als lezer leef je mee met Juliette en Marie, en even makkelijk ga je mee naar het verleden van Femke en Beatrice en proef je de sfeer van het oude Leiden. De combinatie van waargebeurde feiten vermengd met fictie pakt goed uit en maakt het een mooi en avontuurlijk verhaal over vriendschap en ouderschap, maar ook met een moraal. Niet alles is zwart/wit, soms maken de omstandigheden dat bepaalde keuzes moeten worden gemaakt.
Het verhaal sluit af met een smakelijke combinatie van rozijnenbrood met kaas, en dan valt ook alles als een puzzel in elkaar. Verleden en heden komen samen en maken het verhaal rond.

Met Tegenkleuren heeft Stefan Tetelepta zich opnieuw bewezen als schrijver. Het is een mooi geconstrueerd verhaal over de waarde van liefde en echte vriendschap en zit vol geschiedenis. Met de keuze van een niet alledaagse setting en de wat naïeve personages in heden tegenover de sterke vrouwen in het verleden is het afwisselend om te lezen en een compleet en heerlijk verhaal.