Een onvoltooide biografie

Lucia Berlin (1936-2004) is schrijfster van 76 korte verhalen, die zijn gepubliceerd in drie bundels van de Black Sparrow Press. Homesick (1991), So Long (1993) en Where I Live Now (1999). Elf jaar na haar overlijden, in 2015, verscheen A Manual for Cleaning Women (Handleiding voor poetsvrouwen). De Amerikaanse versie werd een bestseller en kwam in de lijst van tien beste boeken van 2015 in The New York Times en is vertaald uitgegeven in dertig verschillende landen. 

Wie Handleiding voor poetsvrouwen heeft gelezen, heeft zich wellicht afgevraagd hoe ze die verhalen, vaak met Mexicaanse invloeden, heeft kunnen schrijven. Wie vervolgens Welkom thuis gaat lezen krijgt antwoord op die vraag, want de verhalen zijn gebaseerd op haar eigen ervaringen, plus het talent om alledaagse gebeurtenissen te verwerken tot een bijzonder kort verhaal. Welkom thuis is grotendeels het verhaal van het leven van Lucia Berlin (tot 1965), maar het is geen standaard autobiografie. 

Het leven van Lucia Berlin was geen rozengeur en maneschijn en ze verhuisde continu (en niet altijd vrijwillig). Alaska, Argentinië, Kentucky, New York en Mexico zijn slechts enkele van de plaatsen waar ze neerstreek met haar man en vier kinderen. Ze trouwde drie keer en had een te grote liefde voor alcohol. 

Welkom Thuis, is een gebundelde serie herinneringen aan de plaatsen waar Lucia Berlin woonde en waar ze zich thuis voelde. De vele verhuizingen, het maken van vrienden, haar opleidingen, liefdes, kinderen en de problemen met verslaving, alles komt voorbij. Helaas heeft ze het niet af kunnen maken. De laatste versie van het manuscript eindigt met het verhaal van haar leven in 1965, de laatste zin onvoltooid. 

Jeff Berlin (zoon van) vulde het manuscript aan met diverse foto’s uit privé archief waardoor het boek een zeer persoonlijk karakter heeft gekregen en koos een serie brieven om het boek mee aan te vullen. Lucia Berlin schreef in haar leven heel veel brieven, vooral aan haar vrienden Ed Dorn en Helene Buck Dorn. De brieven lopen in tijdsbestek tussen 1959 en 1965 overeenkomstig een deel van het boek en geven een kijkje in de gedachtewereld van deze schrijfster. 

Het eerste deel van het boek waarin ze vertelt over haar leven, de vele verhuizingen en de vaak bijna onbewoonbare huizen is zeer boeiend en interessant om te lezen. De sfeer van de plaatsen waar ze woont komt goed over en de mensen die ze leert kennen en de keuzes die ze maakt zijn kort beschreven, maar dat is voldoende. Door de brieven in het tweede deel leren we een heel ander persoonlijkheid kennen. Haar gedachten vliegen op papier alle kanten uit en zijn behoorlijk persoonlijk maar ook chaotisch te noemen. Er worden veel namen genoemd en ze reageert constant op informatie uit brieven die ze zelf heeft ontvangen. Dat is bij de eerste brieven nog wel te behappen, maar door de herhaling en omdat de helft van het boek bestaat uit brieven is het te veel. Dat is jammer, want de informatie uit de brieven vult het verhaal wel aan, maar het leest niet fijn en het zorgt voor een enorme stremming in de voortgang van het boek. 

Achterin het boek is nog een kort overzicht van haar werk en leven opgenomen en wordt haar succesvolle bundel A Manual for Cleaning Women (Handleiding voor poetsvrouwen), waar ze zelf helaas niet van heeft kunnen genieten omdat het postuum is uitgegeven, nogmaals genoemd. Het Amerikaanse succes geeft wel aan dat haar verhalen absoluut tijdloos zijn. Welkom Thuis is een leuke aanvulling na het lezen van die bundel maar voor een opzichzelfstaand boek is het niet voldoende.