Heftig verhaal

Heftig boek over de 26-jarige Noor, enig kind van een moeder die door haar verslavingen nooit een echte moeder voor haar is geweest; de vader is al voor haar geboorte buiten beeld en leert Noor nooit kennen.

Noor is als klein meisje bij haar oma en opa gaan wonen omdat moeder Jossie en haar vriend Las, eveneens verslaafd, niet goed voor haar kunnen zorgen. Hoewel oma en opa enorm hun best doen (op hun manier) om Noor een enigszins normale en veilige jeugd te bieden gaat dat niet altijd even vlekkeloos. De verslaving zit duidelijk in de genen; oma is verslaafd aan alcohol en heeft een zoon verloren die ook verslaafd was aan harddrugs. Opa (niet de biologische grootvader) heeft er alles voor over Noor te waarschuwen en te behoeden voor een verslaving.

Moeder heeft in jaren niet naar Noor omgekeken en oma is inmiddels overleden. Na een kaartje van haar moeder, dat Las terminaal is, besluit Noor haar moeder op te zoeken. Een begin van een hele moeilijke fase; Noor laat haar moeder en stiefvader Las niet vallen en helpt ze waar ze kan. Ook al betekent dat dat ze heel veel leugens, loze beloftes, afblaffingen en teleurstellingen moet incasseren en verwerken. Bij de eerste ontmoeting na jaren: “In de deuropening zag ik niet mijn moeder, maar een versie van haar waar meerdere keren bouillon van was getrokken.”

Noor geraakt door alle perikelen zelf ook in een neerwaartste spiraal; ze ziet haar vriendinnen niet meer, twee relaties zijn stukgelopen, met haar baan gaat niet alles even goed en ze drinkt soms te veel en heeft depressieve neigingen.”Ik ben somber omdat het leven maar niet wil lukken.”

Na het overlijden van Las ziet ze in dat zij haar moeder niet kan helpen en kiest Noor voor zichzelf. Jossie wordt keer op keer in het ziekenhuis opgenomen en het is duidelijk dat zij nooit meer een normaal leven zal leiden en een ‘echte’ moeder kan zijn voor Noor. Zij laat haar moeder niet vallen maar neemt wel afstand; ze bezoekt haar nog één maal per maand en laat de intensieve zorg die haar moeder nodig heeft aan anderen over.

Anne-Fleur heeft een prettige manier van schrijven; ze beschrijft heftige situaties zonder sentimenteel of overdreven over te komen. Mooie zinnen “En of ik in de toekomst bereid zou zijn om een nier af te staan want haar nieren functioneren minder door haar hoge bloeddruk. Alsof ik een moestuintje ben.”

Hoewel de door Anne-Fleur geschetste wereld zo ver van die mij ligt slaagt ze er wel heel goed in een duidelijk en helder beeld te schetsen van het heftige leven van Noor. Complimenten, een prachtig debuut.