Donker dorp in de bergen

Voor de Hebban Debuutprijs 2023 heb ik dit boek mogen lezen en het is me zeer goed bevallen.

De cover doet mij sterk denken aan ‘De acht bergen’ van Paolo Cognetti.

Het verhaal neemt ons mee naar een donker dorp, midden in de bergen waar maar drie maanden per jaar de zon schijnt; het dorp wordt bewaakt door ‘de wachters’ twee pieken op een hoge bergkam. Simone, de jongste inwoner van het dorp, eind 20, woont alleen in het ouderlijk huis. Haar moeder kon het leven in het dorp niet meer aan en is weggegaan en haar vader is recent overleden.

Simone groeit op als enig kind, zonder vriendjes of vriendinnetjes en heeft, net als haar moeder, last van sombere buien en een depressie. Ze werkt niet, studeert niet en zorgt slecht voor zichzelf.

"Dat ik niet één, maar twee dekens van me af moet slaan; een van dons, en een van moedeloosheid.”

In de zomer neemt ze het advies aan van dorpsgenoot Marie om een kamer in haar huis te verhuren. Vrolijke wervelwind Eveline komt het huis, het dorp en de bewoners wakker schudden en opvrolijken. Eveline, ongeveer dezelfde leeftijd, maar voor de rest totaal anders dan Simone. Blij, vrolijk, zonnig en met veel respect voor mens & natuur komt zij onderzoek doen naar planten die in de moeilijke omstandigheden in het bergdorp moeten zien te overleven.

Beiden hebben het een en ander meegemaakt in hun jeugd maar waar Simone in sombere buien verzandt blijft Eveline onvermoeibaar optimistisch. Echt of schijn?

“‘Hoe doe je dat toch, altijd zo blij zijn?’ Ik was ervan overtuigd dat ze een makkelijk leven had, zonder ook maar enige tegenslag - want anders kan je je het niet veroorloven zo vrij te zijn. ‘Ik doe niets’, had ze gezegd en er bijna beledigend bij gekeken. ‘Ik ben het gewoon. En trouwens, waarom ben jij het niet?’”

Hoe verder we in het verhaal komen hoe duidelijker het wordt dat beide jonge vrouwen geheimen met zich meedragen en hun ware gevoelens moeilijk kunnen uiten. Voelen zij zich veilig bij elkaar en gezien door de ander? En lukt het Simone Eveline over te halen bij haar te blijven in het dorp?

Het boek is prachtig geschreven, mooi taalgebruik, misschien af en toe een beetje te krampachtig ‘mooi geschreven’. De sfeer is af en toe beklemmend, somber maar nooit zo naargeestig dat het akelig wordt. De opbouw is verrassend en duidelijk, de spanning bouwt goed op en het verhaal blijft boeien, je wordt er echt in meegezogen. De karakters, het dorp en de omgeving komen goed naar voren en worden beeldend neergezet. Je krijgt steeds meer begrip voor de beide vrouwen en gaat steeds een beetje meer van ze houden.

Na het dichtslaan van het boek is het nog niet uit; ik heb er echt nog een aantal dagen over nagedacht en ik weet ook zeker dat ik het boek zal herlezen.

Een buitengewoon knap debuut!
(ondanks de kleine slordigheden:
- “Een van de koeien had een bel om zijn nek.”
- “Ik viel steeds beter in slaap…. en kon me nauwelijks voorstellen hoe ik slechts weken daarvoor nog had lopen woelen.”
- “In tegenstelling tot ik.”