Lezersrecensie
Niet voor te stellen
Niet voor te stellen
Een intrigerend verhaal over een moeder, Lydia, die, met haar 8-jarige zoon Luca, vanuit Mexico naar het veilige El Norte, Amerika, probeert te vluchten.
Tijdens een familiefeestje wordt de complete familie van Lydia vermoord, 16 slachtoffers, koelbloedig neergeschoten door leden van het drugskartel Los Jardineros. Lydia beseft dat blijven in hun woonplaats Acapulco gelijk staat aan vermoord worden omdat zij ook op de dodenlijst zullen staan van de leider van het drugskartel. Zonder enige voorbereiding slaan Lydia en Luca op de vlucht met als einddoel het veilige Amerika.
De tocht is levensgevaarlijk omdat de drugskartels overal infiltranten hebben maar ook veel agenten van de policía municipal corrupt zijn en dan heb je nog de burgerwacht en de immigratie-politie bij de grens alsmede mede immigranten die niet altijd goede bedoelingen hebben. Je kunt werkelijk niemand vertrouwen en je moet continu op je hoede zijn. De laatste loodjes zijn, ook hier, het zwaarst, want om de grens over te komen heb je een (dure) ‘coyote’ nodig die alle gevaren en routes kent, en de reis gaat dwars door de snikhete woestijn, kilometerslange tochten over onverharde wegen, in de brandende zon. Zonder coyote zal het je niet lukken de grens over te steken.
De reis wordt deels per bus en per voet ondernomen maar het grootste deel wordt afgelegd met La Bestia. Goederentreinen die dwars door Mexico rijden richting de grens met de Verenigde Staten. Levensgevaarlijk want de treinen zijn op stopplaatsen volledig afgeschermd om migranten te weren. De enige mogelijkheid is om op en van rijdende treinen te springen en dan vervolgens op het dak van de trein plaats te nemen.
Gelukkig zijn er onderweg (sporadisch) migranten-opvangplaatsen en komen Lydia en Luca mensen tegen die ze helpen met voedsel, onderdak en water. Onderweg sluiten ze voorzichtige vriendschappen met een aantal andere migranten, twee jonge zusjes die samen de reis naar El Norte maken.
“Onafgebroken vecht ze tegen de schreeuw die als een levend wezen in haar binnenste gevangenzit en uit alle macht wil ontsnappen.”
De Amerikaanse auteur heeft zich buitengewoon goed ingelezen en verdiept in de problematiek van de vluchtelingen en zij heeft er een bijzonder geloofwaardig verhaal van gemaakt. De tekst wordt gelardeerd met Spaanse woorden en zinnen. Niet nodig om te vertalen want uit de context haal je de betekenis. In het begin vond ik dit niet zo storend maar op een gegeven moment vond ik het wat overdreven worden.
Het verhaal is hier en daar misschien wat geromantiseerd, te clichématig, te veel toevalligheden en te stereotiep. Wat ik mis zijn de échte angst en de échte emoties. Het blijft wat oppervlakkig, ook wat betreft de uitwerking van de personages.
Een intrigerend verhaal over een moeder, Lydia, die, met haar 8-jarige zoon Luca, vanuit Mexico naar het veilige El Norte, Amerika, probeert te vluchten.
Tijdens een familiefeestje wordt de complete familie van Lydia vermoord, 16 slachtoffers, koelbloedig neergeschoten door leden van het drugskartel Los Jardineros. Lydia beseft dat blijven in hun woonplaats Acapulco gelijk staat aan vermoord worden omdat zij ook op de dodenlijst zullen staan van de leider van het drugskartel. Zonder enige voorbereiding slaan Lydia en Luca op de vlucht met als einddoel het veilige Amerika.
De tocht is levensgevaarlijk omdat de drugskartels overal infiltranten hebben maar ook veel agenten van de policía municipal corrupt zijn en dan heb je nog de burgerwacht en de immigratie-politie bij de grens alsmede mede immigranten die niet altijd goede bedoelingen hebben. Je kunt werkelijk niemand vertrouwen en je moet continu op je hoede zijn. De laatste loodjes zijn, ook hier, het zwaarst, want om de grens over te komen heb je een (dure) ‘coyote’ nodig die alle gevaren en routes kent, en de reis gaat dwars door de snikhete woestijn, kilometerslange tochten over onverharde wegen, in de brandende zon. Zonder coyote zal het je niet lukken de grens over te steken.
De reis wordt deels per bus en per voet ondernomen maar het grootste deel wordt afgelegd met La Bestia. Goederentreinen die dwars door Mexico rijden richting de grens met de Verenigde Staten. Levensgevaarlijk want de treinen zijn op stopplaatsen volledig afgeschermd om migranten te weren. De enige mogelijkheid is om op en van rijdende treinen te springen en dan vervolgens op het dak van de trein plaats te nemen.
Gelukkig zijn er onderweg (sporadisch) migranten-opvangplaatsen en komen Lydia en Luca mensen tegen die ze helpen met voedsel, onderdak en water. Onderweg sluiten ze voorzichtige vriendschappen met een aantal andere migranten, twee jonge zusjes die samen de reis naar El Norte maken.
“Onafgebroken vecht ze tegen de schreeuw die als een levend wezen in haar binnenste gevangenzit en uit alle macht wil ontsnappen.”
De Amerikaanse auteur heeft zich buitengewoon goed ingelezen en verdiept in de problematiek van de vluchtelingen en zij heeft er een bijzonder geloofwaardig verhaal van gemaakt. De tekst wordt gelardeerd met Spaanse woorden en zinnen. Niet nodig om te vertalen want uit de context haal je de betekenis. In het begin vond ik dit niet zo storend maar op een gegeven moment vond ik het wat overdreven worden.
Het verhaal is hier en daar misschien wat geromantiseerd, te clichématig, te veel toevalligheden en te stereotiep. Wat ik mis zijn de échte angst en de échte emoties. Het blijft wat oppervlakkig, ook wat betreft de uitwerking van de personages.
1
Reageer op deze recensie
