Een studie waard!

Het omslag zet de lezer op het verkeerde spoor: allemaal tekeningen van insecten. Maar dit boek gaat voor het grootste deel over nog kleinere medebewoners in onze huizen: bacteriën en andere micro-organismen. Toch voel je je na het lezen niet teleurgesteld. Al wordt er dan weinig geschreven over de met het blote oog zichtbare wezens in huis, toch krijg je een goed inzicht in “alles” wat er zich in huis kan bevinden. Rob Dunn voert een -wat mij betreft geslaagd- pleidooi om deze wezentjes niet uit te roeien, omdat de meeste helemaal niet slecht zijn voor ons, integendeel. Bovendien: iedere poging om ze uit te roeien, is tot mislukken gedoemd.
Het is geen boek dat je ’s avonds in bed “lekker tot je neemt”, omdat er een uitgebreid notenapparaat is dat ook noodt tot lezen. Dit werk moet je met je volle aandacht lezen, maar dan krijgt de lezer ook een goed inzicht in de micronatuur in en om het huis (en, en passant, in en om ons lichaam).
De Engelse titel Never Home Alone is een knipoog naar de populaire films met die titel, maar daar houdt de vergelijking ook op. De titel geeft wel een beetje de toon van het boek aan: behalve de grondige beschrijving van de groepen micro-bewoners (voorlopig zo’n 200 000 soorten, die natuurlijk niet allemaal met name worden genoemd) is er ook veel ruimte voor humor.
In bepaalde opzichten is het een echt Amerikaans boek: nagenoeg iedere medewerker wordt met name genoemd en “met een kort cv voorgesteld”; dat is wel eens vermoeiend. Maar wie zich daar overheen kan zetten, wordt beloond met een inkijk in de -grotendeels goedaardige- micro-organismen in onze naaste omgeving.