Op zoek naar Maia's biologische familie in Rio de Janeiro

Lucinda Riley, een schrijfster van Ierse afkomst, kwam op een mooie sterrennacht in 2013 op het idee om een zevendelige serie te schrijven gebaseerd op de mythen en legendes van De Zeven Zusters van de Plejaden. Haar interesse in Griekse mythen en filosofie kon op deze manier in alle verhalen verwerkt geworden; elk deel werd dan ook zorgvuldig gevuld met anagrammen en metaforen.
En dat is al meteen wat zo goed is aan dit boek. Je merkt dat de schrijfster haar best heeft gedaan in de uitwerking van het verhaal, alles klopt en elk klein puzzelstukje past later in het verhaal toch weer in elkaar.

Maar eerst terug naar het verhaal. Pa Salt, zoals hij door zijn kinderen genoemd wordt, adopteert door de jaren heen 6 meiden. De oudste van het stel is Maia, vernoemd naar de Zeven Zusters, over haar gaat dit eerste deel. Wanneer Pa Salt plotseling overlijdt zijn de meiden gedwongen terug te keren naar het eiland waar ze zijn opgegroeid: Atlantis. Een adembenemend eiland vol met prachtige bloemen en voorzien van alle luxe. Maia is de enige zus die op het eiland is blijven wonen om bij haar vader te zijn. Voor alle zussen heeft Pa Salt een brief achtergelaten met coördinatoren om zo hun afkomst te kunnen achterhalen. Allemaal komen ze tot de conclusie dat ze eigenlijk niet veel weten over hun eigen vader, maar voor vragen is het te laat.

De brief leidt Maia naar Rio de Janeiro waar zij een bekende Braziliaanse schrijver opzoekt die zij al kent door het vertalen van zijn werk naar het Frans. Floriano, de schrijver en tevens historicus, is geïntrigeerd door Maia's verhaal en besluit haar te helpen in haar zoektocht. Samen komen ze terecht bij Maia's oma en haar dienstbode. Maia's oma is stervende en schrikt van haar komst maar de dienstbode weet stiekem brieven aan Maia te overhandigen die leiden naar een liefdesverhaal in het Rio in 1929 en Maia's overgrootmoeder Izabela. Beetje bij beetje leert Maia meer over haar geschiedenis en wat de Cristo Redentor daar mee te maken heeft.

De schrijfstijl van Lucinda Riley is erg prettig om te lezen. Het verhaal voelde als een onverwachte vakantie naar Rio de Janeiro. De stad had mij nog nooit zo geraakt als in dit boek. Je wordt meegezogen in de zoektocht van Maia naar haar biologische familie door de beeldende schrijfstijl. Naast de zoektocht van Maia lees je veel vanuit het perspectief van Izabela, de overgrootmoeder van Maia. Hierdoor wordt het levendiger waar Maia daadwerkelijk vandaan komt en welk verhaal er schuilgaat achter haar adoptie. Toch blijven er nog enkele vragen bestaan: waarom adopteerde Pa Salt Maia? Met welke vrouw was hij in Rio de Janeiro? Daar krijgen we denk ik in de volgende delen meer antwoorden op.
Het enige mindere vond ik dat ik voor mijn gevoel geen heel goed beeld heb gekregen van Maia. Je wordt zo meegesleept in de zoektocht en het verhaal van haar overgrootmoeder dat er weinig ruimte is om Maia en haar karaktertrekken goed in beeld te brengen. Hierdoor bleef zij wat oppervlakkig. Hetzelfde geldt voor de andere personages zoals Floriano.
Daarentegen is het plot zo goed uitgewerkt en op het einde weet het zelfs nog te verassen. Door op het einde nog wat geheimen van Maia te ontrafelen en wat vragen achter te laten voor de lezer blijf je snakken naar meer.

Het verhaal sleept je mee in een mysterie en weet je een heerlijk gevoel te geven door de vakantielanden en de liefdesverhalen. 'De zeven zussen' geef ik vijf sterren omdat het lang geleden is dat ik zo'n goede feelgood heb gelezen. Het is een boek waar je meer van wilt en waar er gelukkig meer van zijn. Ik kijk uit naar deel twee en de rest van de delen.