De vergeetachtige detective

Maud is al op leeftijd en lijdt aan dementie, doordat ze zoveel vergeet schrijft ze steekwoorden op kleine briefjes om ze te onthouden... of toch niet. Ondanks haar vergeetachtigheid woont Maud nog zelfstandig. Haar dochter Helen is erg betrokken en probeert zo goed mogelijk voor haar moeder te zorgen samen met een aantal verzorgers maar dat gaat niet altijd van het leien dakje. Maud koopt continu perzikblikken en negeert eigenwijs de aanwijzingen die opgehangen zijn in huis, zoals 'maak geen toast'.
In Maud's tienerjaren is haar zus van de aardbodem verdwenen, niemand weet wat er met haar gebeurd is. Heel haar leven loopt Maud al met dit mysterie rond, wanneer blijkt dat ook nog eens haar beste vriendin Elizabeth zoek is raken deze twee tijdlijnen voor Maud in elkaar verstrikt. Niemand lijkt haar te willen geloven maar ze weet het zeker; Elizabeth is zoek en al twijfelt iedereen aan haar cognitieve vaardigheden Maud gaat niet met nog een mysterie haar graf in,

Emma Healey is van origine afgestudeerd in boekbinden en schreef dit debuut op haar achtentwintigste. Ik heb zelf enige ervaring met het werken met dementerenden en Healey weet hoe ze dit realistisch neer moet zetten. Je voelt de verwardheid tussen de regels door sijpelen. Voor jezelf als lezer is het soms ook wat verwarrend maar niet zo verwarrend dat je het verhaal niet meer kan volgen.
De tijdlijnen weet ze prachtig door elkaar te husselen zoals bij dementerenden gebeurt, vasthouden aan vroeger, nu en vroeger aan elkaar verbinden en toch af en toe nog die heldere momenten. Het verdriet en de frustratie danwel agressie die Maud voelt vanwege haar vergeetachtigheid zijn een goede weerspiegeling van de werkelijkheid.

Toch neigt het meer naar een roman dan naar een thriller. De schrijfster weet je zeker wel in spanning te houden maar de verhaallijn is niet thrillerwaardig. Eerder een thriller "light". Dit valt eerder onder het detective soort zoals Miss Marple, onschuldig en gezellig. Desondanks heb ik enorm genoten van het boek, de schrijfstijl en de onverwachte ontknoping aan het eind. Het is een gezellig boek wat je vlot kunt uitlezen.