Midnight Sun

Na de ongelooflijk populaire Twilight saga is Stephenie Meyer terug met nog een boek over het iconische liefdesverhaal tussen Isabella Swan en Edward Cullen.
Dit keer met het bekende Twilight verhaal maar dan vanuit het perspectief van Edward. Twilight krijgt opeens wel een heel donkere wending.

Edward leert Bella kennen als een onverschrokken en lief meisje dat een ontzettende indruk op hem maakt. Ze ruikt beter dan wie hij ooit ontmoet heeft in zijn 117 jaar.  Edward beschikt over een speciale gave, hij kan gedachten lezen al lijkt dit compleet nutteloos bij het meisje Bella Swan. Ze lijkt ongevoelig voor zijn gave. Vooral dat intrigeert hem.

De aantrekkingskracht naar Bella is voor Edward zo groot dat hij alles probeert om haar te ontwijken. 

Hij zal hoe dan ook haar dood worden, daar is hij van overtuigd.

Maar waarom lijkt het dan alsof Bella net zulke gevoelens heeft voor hem als hij voor haar?

THE TWILIGHT SAGA
Laat ik beginnen met het feit dat de Twilight Saga mijn hele tienerjaren in beslag nam. Ik was een echte twihard en absoluut een aanhanger van Team Edward (duh). Toen ik hoorde dat Midnight Sun toch zou uitkomen was ik razend enthousiast en voelde ik mij weer even die jonge tiener die wel zeven keer naar Twilight in de bioscoop ging. Zeker omdat dit over Edward zou gaan. Hoe ervaarde hij het moment dat hij Bella voor het eerst zag? Wat dacht hij toen hij haar besloot te redden van de auto die haar bijna aanreed? Hoe ging zijn zoektocht naar James? Maar bovenal hoe zijn de dynamieken binnen de vampieren familie?

Ik had zoveel vragen en was zó nieuwsgierig, maar helaas was het voor mij een behoorlijke teleurstelling. Ik vind het heel jammer en vervelend om allemaal te schrijven, maar hieronder zal ik je uitleggen waarom ik Midnight Sun maar tweeënhalve ster gaf.

EDWARD IS STOM
Jeetje, wat vind ik het teleurstellend hoe Stephenie Meyer Edward heeft neergezet. In Twilight tot aan Morgenrood vond ik hem zo stoer en een absolute gentleman met een onvoorwaardelijke liefde voor Bella.
In Midnight Sun vind ik zijn gedachtegangen uitermate vervelend. Hij herhaalt continu en heeft iets theatraals over zich, daarnaast vind ik zijn gedachtegangen wat vrouwelijk aandoen.

Ik weet niet of ik het met vrouwelijk goed verwoord, aangezien daar in principe niks verkeerd mee hoeft te zijn maar laat ik het zo stellen. Ik vind hem erg dramatisch en theatraal in zijn denken wat naar mijn mening eerder past bij een vrouw. Niet dat dat raar is aangezien het geschreven is door een vrouw maar wel erg jammer.  Mijn ideaalbeeld van Edward Cullen heeft door Midnight Sun wel wat scheuren opgelopen.

LANGE HOOFDSTUKKEN
Het was vreselijk moeilijk voor mij om me door dit boek heen te worstelen. Ik had het gevoel alsof er geen einde aankwam. Deels kwam dit doordat ik het verhaal al ken, maar ook omdat Stephenie Meyer wel erg uitgebreid heeft geschreven. Ik zal eerlijk zijn en toegeven dat ik naar het eind toe vooral ben gaan scannen in plaats van lezen en dat ik heel soms zelfs een stuk oversloeg. Ik vind dat ze juist meer had moeten schrijven over wat we nog niet wisten in plaats van dat ze heel veel scènes er in gezet heeft die we allemaal al van begin tot eind kennen. Dat zal zeker niet makkelijk zijn omdat de verhaallijn moet kloppen, maar het had veel geholpen in ’t leesplezier.

FAMILIEDYNAMIEK, DIKKE PLUS
Zoals ik al eerder beschreef was ik ontzettend benieuwd naar hoe het de Cullen vampieren onderling zou vergaan en dat is een dikke plus aan dit boek. Het is fantastisch om te lezen hoe ze met elkaar omgaan, wat er allemaal in dat glazenhuis gebeurd en wat de achtergrond is van de anderen. Je leert heel veel over ze door Midnight Sun te lezen. Carlisle zijn hele geschiedenis kom je te weten en zelfs iets over het mysterieuze verleden van Alice (ik zal niet spoilen).

EIND VAN EEN TIJDPERK
Al die minpunten betekenen zeker niet dat ik mij niet vermaakt heb tijdens het lezen van het boek. De romantische scènes vond ik weer subliem en kon ik heerlijk bij wegdromen.

Toen ik het boek weer sloot had ik weer zo’n gevoel van ‘wat moet ik nu met mijn leven.’ Iets wat ik altijd al had bij het lezen van de Twilight Saga. Het gevoel dat er een tijdperk voorbij is is weer groot. Het had zoiets nostalgisch om Midnight Sun te lezen.

Het blijft hoe dan ook een onsterfelijke liefde.

CONCLUSIE
Een aantal belangrijke punten maakte voor mij de hoge verwachtingen niet waar. Misschien had ik ook wel te hoge verwachtingen. Edward viel mij tegen in dit boek, zijn gedachtegangen kwam op mij te theatraal en dramatisch over voor een vampier van al 117 jaar.
De hoofdstukken waren voor mijn gevoel te uitgebreid en teveel gevuld met informatie die we allang hebben uit het boek Twilight. Midnight Sun zorgt daarvoor voor te weinig vernieuwing aan de Twilight saga.

Maar zeker niet alles was slecht. Ik vond het leuk om iets meer te lezen over de Cullen clan en het was voor mij erg nostalgisch om weer iets uit de saga te lezen. Al voelde het opnieuw verdrietig dat het Twilight tijdperk weer werd afgesloten na het sluiten van dit boek.
Over het gesloten Twilight tijdperk gesproken… er is wel een goed nieuwtje: ik begreep dat Stephenie Meyer wellicht nog twee boeken voor de twihards in petto heeft. Ondanks de tegenvaller van Midnight Sun zal ik die zeker gaan lezen. Ik blijf hoe dan ook een enorme fan!