Reflecties op het verleden

Dit is het verhaal van Johanna, een kunstenares die dertig jaar geleden een keuze maakte.

Ze studeerde rechten, werd advocaat én de vrouw van een advocaat maar ze besluit om dit alles op te geven en haar hart te volgen door een kunstopleiding te volgen. Ze is geen gehoorzame dochter zoals haar zus en gooit de verwachtingen overboord. Ze verhuisde naar de Verenigde Staten om zich aan haar kunst te wijden, trouwde, kreeg een kind en werd weduwe.

Als Johanna 60 jaar is, keert ze na jaren terug naar Noorwegen voor een solo tentoonstelling van haar werk. Kan ze de band met haar familie terug oppikken?
Ze is in de veronderstelling dat de gecompliceerde relatie met haar familie misschien kan worden hersteld als zij bereid is om de eerste stap te zetten. Haar moeder weigert echter met haar te praten, en hoe meer ze zich verzet, hoe meer Johanna’s nieuwsgierigheid verandert in een obsessie.
Je zit als het ware in het hoofd van Johanna en volgt haar denken en doen. Een bizar perspectief want ze zit voortdurend vast in veronderstellingen van wat haar moeder aan het doen is. Traag ontvouwen zich jeugdherinneringen die diepgaande invloed op haar gehad hebben maar ze is op zoek is naar antwoorden en een soort afsluiting.

Deze roman geeft goed weer welke invloed ouders op hun kinderen hebben. De normen en waarden die doorgegeven worden of door een kind als totaal verwerpelijk ervaren worden. Hoe de ouder-kind relatie vaak draait om onuitgesproken verwachtingen, emotionele bagage of eigen tekortkomingen uit het verleden trachten te vermijden, niet beseffende dat kinderen hun eigen pad moeten bewandelen...

Het voelde niet als een fijn en warm familierelaas dus de auteur is in haar opzet geslaagd om het gevoel van afstand en het gebrek aan emotie goed weer te geven.

Het is een complex en diepgaand relaas, misschien wat te traag of eentonig voor sommigen maar het is alleszins intrigerend. De spanning blijft erin omdat je wil weten wat er precies gebeurd (is) met Johanna.

Het boek doet je reflecteren over eigen ervaringen en relaties en over ‘waarheden’ die ons leven vormgeven. Graag gelezen.

Ik heb een behoorlijk aantal treffende zinnen/stukken gemarkeerd.

‘Waarom onthouden we datgene wat we niet kunnen veranderen?’

‘Als we eens wisten , als we op jonge leeftijd begrepen hoe cruciaal je jeugd is, dan zouden we nooit zelf kinderen durven krijgen.’

‘Mam, ik verzin je in woorden.’