Goed verhaal

Het boek begint met romantiek. Hoofdpersonage Anouk leert op een bedrijfsfeest Sven kennen. Een vonk slaat over en gedurende de hofmakerij en de onzekerheden die bij een prille liefde horen maak je als lezer vanuit verschillende perspectieven kennis met de personages en ook hun jeugd. Het personage Sven is naar mijn mening zeer goed uitgewerkt en je weet goed wat hem beweegt. Anouks achtergrond idem dito, hoewel er ook iets wordt geopenbaard wat het verhaal mijns inziens niet nodig heeft om haar gedrag te verklaren.
Sven is niet wie ze denkt dat hij is, maar ze voelt dat ergens wel aan. Ze zal spijt krijgen dat ze niet goed naar dat gevoel geluisterd heeft. Ook al is het verhaal fictie (gelukkig) is dit wel een boodschap die iedereen ter harte mag nemen en niet vaak genoeg benadrukt kan worden als het om de liefde gaat: volg je gevoel.

Zoals de zeer passende titel al zegt krijgt het verhaal een ongenadige wending. Veel lezers zullen er flink van gruwelen en mogelijk het boek even dichtklappen. Het is niet voor tere zieltjes en zwakke magen. Dit deel van het verhaal was voor mij het minst interessant. Niet dat het niet interessant was in tegendeel. Het klopt aan alle kanten.

Interessanter en wat mij betreft waar de meeste spanning zat was de toch wel onverwachte wending halverwege het verhaal. Ik ga natuurlijk niets verklappen. Er komt een punt dat je denkt, ja maar wacht eens even dit is een afloop en ik zit pas op de helft. Vanaf daar kwam voor mij de spanning er echt in. Ik bleef nieuwsgierig naar het ... en nu dan? Maar ... en ... tjonge zal toch niet. Het punt waar ik me op de goede manier ging storen aan het gedrag van alle personages, ze toe wilde schreeuwen: denk toch na, bel, vlucht, help muts, klojo etc...
Na een vrij lange en aangename aanloop zat ik dan echt op het puntje van mijn stoel. Overigens gebeurt in dat deel tegen het einde aan iets dat me echt ongenadig misselijk maakte.

Eerder las ik ‘De dood heeft blauwe ogen’ van deze schrijfster en ik vond en vind haar schrijfstijl prettig. Het leest lekker weg en ik zou het willen omschrijven als kalm en geraffineerd.

Ik waardeer ‘Ongenadig’ met vier sterren. Hoewel ik meer van ‘whodunnit’ verhalen ben en die spanning voor mij ontbrak vond ik de slechterik in het verhaal echt goed uitgewerkt waardoor ik wilde blijven lezen en zaten er genoeg verrassingen in om me aan het boek gekluisterd te houden.