Vakwerk

Met groot genoegen las ik ‘Javaanse polder; Voor onze jongens in de Oost’ van auteur Jan. P. Meijers.

Over de titel en de cover kan ik kort zijn, ze sluiten naadloos aan bij de inhoud van deze roman. Evenals de flaptekst, die de nieuwsgierigheid genoeg prikkelt.

Algemeen:
Als dochter van een vader die een van die jongens in de Oost was, sprak mij het onderwerp direct aan. De invalshoek die Jan koos des te meer. Over hoe het de jongens daadwerkelijk ter plekke verging, kom je weinig te weten. En toch geeft Jan over de uitwerking hiervan op de dienstplichtige in dit verhaal, een subtiel opgebouwd indringend beeld.

Verhaal:
Het speelt zich grotendeels af op en in de omgeving van de boerderij van weduwe Besemer en haar twee dochters, Clasina en Anna, te Drechtem.
Clasina heeft verkering met Cees.
Door de ogen van de jongste dochter Anna, beziet en beleeft de lezer de impact van Cees’ uitzending naar Nederlands- Indië op het gezin dat wacht op zijn terugkomst.
Als lezer was ik aanwezig en beschouwde ik alsof ik Anna zelf was. Grappig, onderzoekend, observerend en scherp.

Jan krijgt het voor elkaar om beknopt en doeltreffend Anna’s volwassen worden in te vlechten met de veranderende dynamiek in huize Besemer tijdens de wachttijd. Vaste gasten, de postbode en de dominee, spelen hierin ook een belangrijke rol.
Het verhaal wordt afgewisseld met het leven van de dominee die zijn grote liefde verloor in WOII. Te verwachten clichématige thema’s als de worsteling met geloof, liefde en lust komen aan de orde. Tekenend, als voor de hele roman, is dit in dermate balans verweven dat het past als een puzzelstuk en het verhaal mede draagt tot aan de onverwachte en allesomvattende twist op het einde. Evenzo en bijna ongemerkt dat ik als lezer onderdeel van de familie werd, kreeg de setting, de couleur locale van de polder alsook overzees vat op me.

Schrijfstijl
Ik zou kunnen zeggen dat de schrijfstijl vlot is, dat klopt ook in die zin dat je moeiteloos in het verhaal wordt gezogen, niet wil stoppen met lezen. Toch zou ik Jan, maar ook de toekomstig lezer te kort doen het hierbij te laten. Deze roman bevat zinnen die je wil herlezen en echt ieder woord is overduidelijk zorgvuldig gekozen. De kracht van hoe weinig woorden in aantal een totaalbeeld kunnen vormen, is wat Jan wat mij betreft in dit boek tot in de finesse heeft toegepast en laten zien.

Mijn mening is dat dit boek een groot publiek verdient. Ik hoop dan ook van ganser harte dat Jan P. Meijers met dit werk naam zal maken.

Vier sterren met vlag en wimpel.