Zoet

Ik ben geen liefhebber van het genre. Waarom ik dan toch dit boek las? Het is een lang en best leuk verhaal, maar dat is voor hier niet van belang.
Zoals ik al na een paar bladzijde bevroedde zou het me niet gaan bekeren. Je weet hoe het eindigt en dan is het van belang of alles wat er tussenzit boeiend genoeg is. Het antwoord is: ja. Hoofdpersonage Krista is zo’n druif waar ik om moet glimlachen. De herkenning die ik als vrouw ervoer bij de films over Bridget Jones, had ik bij Krista ook als het om de onzekerheden, het stuntelen, ‘blunderen’ ging op het moment dat de liefde pril is. Schrijfster, Tamara, laat ook de rauwe randjes van het leven niet onberoerd en dat maakt het verhaal voor mij dan toch interessant. Hoofdpersoon Krista gaat gebukt onder schuldgevoelens, heeft veel verloren en heeft verdriet. Haar confrontatie met haar verleden en het ontrafelen ervan maakte het voor mij origineel en interessant genoeg me door het hoge romantische gehalte heen te loodsen.
De pen van Tamara is vlot. Hiermee bedoel ik dat het makkelijk leest en ook dat vooral het hoofdpersonage Krista gaat leven. Je hoort het haar allemaal zeggen en denken en ziet het haar doen. Soms is het wat te uitleggerig, waardoor het voor mij als lezer wat kinderlijk overkomt. Hier had wat mij betreft in de redactiefase meer aandacht voor mogen zijn. Anderzijds kan het prima de gewoonte zijn in dit genre, ‘hoort het zo’. Dat weet ik dus niet.
Het is voor mij daarom best moeilijk om dit boek in aantal sterren te waarderen. Ik ga puur op basis van mijn leeservaring voor 3 sterren.