Diep verborgen

"Want twee mensen kunnen een geheim bewaren wanneer een van hen dood is."

Drieëntwintig jaar geleden liet Alan een andere man een opdracht uitvoeren en vermoordde hem nadien. Deze proloog geeft nog niet veel prijs, maar prikkelde meteen mijn nieuwsgierigheid en was dus een positieve start.

In het heden volgen we onder meer Phin. Net op de dag dat hij opnieuw naar zijn werk bij Broussard Private Investigations gaat, vindt er een gewelddadige inbraak plaats op het kantoor. Een collega wordt neergeschoten en hij ziet nog een vrouw vluchten.

De vrouw die vluchtte, heet Cora. Zij vluchtte niet omdat ze schuldig was, maar was er net om de hulp van Broussards team in te schakelen. Al gauw ontdek je dat er tussen Cora en Alan uit de proloog een verband bestaat dat valt terug te leiden naar de gebeurtenissen van 23 jaar geleden.

Gezien Cora's leven in gevaar is, besluit Broussards team haar te helpen en wordt zij door hen beschermd. Zo leert Cora Phin kennen en slaat de vonk tussen hen meteen over. Wanneer je een boek van Rose leest, weet je dat er ook wat romantiek aan te pas komt. Alleen vond ik dat hun gevoelens voor elkaar wel erg snel ontwikkelden en met momenten kwam dat te melig over.

Het team moet erg diep graven in het verleden om de oorsprong van de huidige dreiging te achterhalen. Dat wordt er niet makkelijker op wanneer al enkele mensen overleden zijn die mogelijks belangrijke aanwijzingen konden delen. Bovendien wilt duidelijk niet iedereen dat deze geheimen het daglicht zien.

Door op verschillende manieren het onderzoek verder te zetten, maakt het team vorderingen. Ook in het huis van Cora zijn er heel wat aanwijzingen verborgen. De zaken die ontdekt worden, zetten alles in Cora's leven op z'n kop. Dat maakt heel wat woede, verdriet en ontgoocheling bij haar los. Hoe meer ze te weten komen, hoe gevaarlijker het wordt.

De auteur combineert een sterk, soms wat duister verhaal met heel menselijke personages. Phin lijdt bijvoorbeeld aan PTSS en dat wordt heel realistisch in beeld gebracht. Hiervoor heeft hij een hulphond, SodaPop. Dat vond ik een erg mooie toevoeging. Rose geeft hiermee weer hoe een hond voor rust en steun kan zorgen, maar ook dat het herstel van PTSS heel moeizaam verloopt.

Belangrijk voor mij is ook dat het geen voorspelbaar verhaal was. De aanwijzingen en geheimen kunnen het verhaal nog vele richtingen uitsturen. Tot aan de ontknoping blijft deze thriller daarmee enorm spannend en pas op het einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Ook de verschillende perspectieven dragen bij aan een boeiend verhaal.

Rose is niet de auteur die de meest gruwelijke taferelen beschrijft en ze houdt meestal geen al te hoog tempo aan. Toch kan je als lezer maar met moeite van het verhaal loskomen. Rose neemt haar tijd om een verhaal te brengen, maar doet dat op geniale wijze. Ook Diep verborgen was weer een intrigerend verhaal waarbij het totaalplaatje klopt, er geen losse eindjes zijn en familiebanden centraal staan.

Dankjewel aan VBK België en Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar!