Nóg sterker dan deel 1!

Na het succesvolle eerste deel van de Zaanse Cacaotrilogie keert Jorinde Molenaar in 'Bittere Strijd' terug naar de Zaanstreek, waar de geur van cacao vermengd raakt met de dreiging van oorlog. Het is opnieuw bewonderenswaardig hoe beeldend en kleurrijk de auteur deze periode neerzet. Met veel oog voor detail en historische sfeer schildert zij een wereld waarin zowel de fabrieken als de families die eraan verbonden zijn centraal staan.

Een sterke troef ook in dit tweede deel is de afwisseling van perspectieven. Per hoofdstuk verschuift het vertelstandpunt, waardoor de vaart erin blijft en je als lezer telkens een ander facet van de gebeurtenissen te zien krijgt. Tegelijkertijd leidt dit soms tot herhaling: eenzelfde situatie wordt vanuit verschillende invalshoeken belicht, wat niet altijd nieuwe inzichten oplevert. Toch overheerst de kracht van deze vertelvorm, omdat de spanning en de dynamiek tussen de personages zo goed voelbaar worden.

De levensechtheid van de personages is sterk neergezet: ze zijn niet perfect, maar juist daardoor geloofwaardig en menselijk. De oorlogsomstandigheden zijn realistisch beschreven, met veel oog voor de impact op het dagelijks leven. De Zaanse setting, met herkenbare locaties en de nadruk op de cacao-industrie, geeft het verhaal een extra dimensie en maakt het voor Nederlandse lezers extra aantrekkelijk.

Toch zijn er ook kleine dingen: sommige gebeurtenissen voelen lichtelijk voorspelbaar aan en de herhaling van scènes kan voor ongeduld zorgen. Daarnaast komen bepaalde zaken op mij wat te modern over dan wat gevoelsmatig historisch kloppend zou kunnen zijn. Maar dat is mijn interpretatie en die kan voor een ander weer het tegenovergestelde zijn.

Alles bij elkaar is 'Bittere Strijd' net als zijn voorganger 'Zoete overwinning ' een meeslepend verhaal dat heerlijk wegleest. Dit is een vervolg dat de eerdere belofte waarmaakt. Het boek leest vlot, biedt een rijke historische achtergrond en zet personages neer die je in je hart sluit, zelfs als ze je irriteren. Wie eenmaal in dit tweede deel begint, zal moeite hebben het weg te leggen. De auteur neemt veel tijd en ruimte voor details en sfeerschetsen maar geeft daarmee ook heel veel. Zonder problemen waan je jezelf in de Zaanstreek.
Het is een waardige opvolger van deel één, en maakt nieuwsgierig naar het slot van de trilogie.