zware tegenvaller

Judith is begin twintig en haar carrière en financiële situatie laat te wensen over. Ze werkt dan wel bij een van de voornaamste ‘huizen’ op de markt betreffende kunsthandel maar daar is ze niets meer dan een manusje van alles. Ze is ervan overtuigd dat ze meer in huis heeft maar Judith krijgt daar geen mogelijkheden toe. Wanneer ze merkt dat haar werkgever haar gebruikt voor het lekker maken van rijke, mannelijke klanten, besluit ze daar eens goed naar te kijken. Precies op dat moment komt ze een oude kennis tegen die haar een aanbod doet haar te introduceren in het clubleven. Niet voor het vermaak maar om flink veel geld te verdienen. Zo komt het dat ze overdag haar saaie baan uitzit en op uitgaansavonden een meer spannende manier heeft om haar financiën op te krikken. Het toeval wil dat haar twee werelden zich kruisen op het moment dat ze met een vaste klant mee naar Zuid-Frankrijk afreist en ze in een slechte film terecht komt. De kunsthandel en seksindustrie blijken ineens veel meer met elkaar gemeen te hebben dan Judith ooit had kunnen denken. En dan wordt het een kwestie van overleven, letterlijk.

Maestra is het eerste deel van een trilogie en zet de toon voor moord, seks, seks en moord. Niets meer en niets minder. Het verhaal kabbelt traag voort, kent geen spanningsmomenten –ondanks de doden die vallen- en de seks ligt er zo dik op dat het een goedkope indruk heeft achtergelaten. De dunne verhaallijn annex 'dekmantel' rondom de kunsthandel mag geen naam hebben en de personages die in het boek voorkomen zijn amper interessant te noemen. Judith is de enige, en meteen ook de enige hoofdpersonage die de toon zet en vanaf het eerste moment de leiding heeft. De auteur heeft hiermee een karakter ontwikkeld dat, afgaande op de titel, de touwtjes in handen zou moeten hebben. Waarschijnlijk komt dat overtuigende aspect in de vervolgdelen beter tot uiting want daar is nu amper sprake van. Het is het allemaal nét niet.

Maar net als het inhoudelijke verhaal is ook het taalgebruik in Maestra verre van overtuigend te noemen. Wat is het toch jammer dat deze auteur van mening is dat erotisch getinte boeken meteen om een woordenschat vragen dat Kwalitatief Uitermate Teleurstellend te noemen is. Dat moet toch ook met klasse en met mooie scenes kunnen? Of is hier sprake van dusdanige naïviteit van mijn kant dat ik ergens een halte heb gemist en dit soort beeldspraak nodig is om te scoren? Zelfs de befaamde Fifty shades trilogie had niet dit soort excessen nodig om tot een succes te komen en dat was met vlagen al op het randje. Boeken met een voor de verhaallijn ‘functionele seks-scenes’ zijn er waarschijnlijk al weinig maar om te gaan voor dit soort buitensporige grove woordkeuzes en scenes gaat toch echt te ver.

En nu komen we tot dé vraag: wat is de invalshoek geweest van de auteur om dit boek te schrijven? Want van ‘het vertellen van een verhaal’ is, in dit deel dan toch, niet echt sprake. Het is een magere introductie tot iets wat verder nog volledig onduidelijk is, behalve dan de seksuele handelingen die niets ter verbeelding overlaten. Gaat dit überhaupt nog een inhoudelijk verhaal worden? Het is na deze ervaring nauwelijks voor te stellen.

Seks verkoopt, seks is big business. In boekenland niet anders en dus is het dankzij een geniale marketingstrategie dat ‘Maestra’ bij voorbaat al de hypestatus te pakken had als ‘de meest zinderende thriller die je dit jaar zult lezen’. En dat zonder dat ook maar iemand het boek écht heeft gelezen, inhoudelijk dan toch. De trilogie ‘Fifty Shades’ van E.L.James is een goed voorbeeld dat seks verkoopt want dat werd een wereldwijd succes. L.S.Hilton moet gedacht hebben ‘dat kan ik ook, de initialen heb ik en de achternaam…’, de rest spreekt voor zich. Maar het grote verschil tussen de boeken is dat er bij Fifty shades toch nog enige sprake was van een achterliggend verhaal en dat ontbreekt hier, vooralsnog, volledig. Maar wat blijkt, de filmrechten voor Maestra zijn al verkocht en we kunnen dus uitkijken naar een vertaling van deze boeken naar het witte doek. Er is ongetwijfeld een grote markt voor, want we weten het: seks verkoopt, juist! Daar is op zich ook niks mis mee maar moet het dan meteen zo ordinair?

Gevoelsmatig lijkt het er sterk op dat de intentie waarschijnlijk ook niet is geweest om een maesterlijke thriller te schrijven maar eerder om voor opschudding en iedere vorm van aandacht te verkrijgen. En dat is natuurlijk gelukt, dit soort ‘reclame’ trekt nu eenmaal aandacht, dat verkoopt weer en dus heb je je lezers. Kassa! Conclusie is dan ook dat een dergelijke geweldige pr-campagne moeilijk te negeren valt, maar ook een slecht geschreven verhaal is dat voor een kritische lezer niet. En dus moet men eerlijk zijn en toegeven dat Maestra in alle andere opzichten slechts een opsomming van platte seks is geworden met een flinterdunne verhaallijn dat ook nog eens een goedkope nasmaak achterlaat.

Het is niet anders.
1 ster...